Afrika in Spiegelbeeld - Shikanda.net

Zij is niet weerloos tegenover mannen. De vrouwelijke identiteit
waarover zij beschikt is zo sterk dat mannen er geen directe
bedreiging van vormen. Vandaar haar vermogen te berusten in,
zelfs vreugde te putten uit, symbolische vormen van onderschikking
die voor westerse vrouwen (met een — tot voor kort — veel meer
van mannen afgeleide, en daarom door mannen te herroepen en te
vernietigen, identiteit) ondraaglijk zouden zijn.
5.
Van dit alles is het meisjesfeest, de glorieuze uittrede van één
nieuwe vrouw volgens dit model, de meest complete uitdrukking.
Het is het moment dat het een vrouw wordt toegestaan zich, met
haar pasverworven vaardigheden en gratie, te presenteren aan de
gemeenschap en tegenover die gemeenschap. De uittredeceremonie
is het feest van een individu, dat zich aldus op haar eigen unieke
waarde mag laten voorstaan. Het is niet het feest van een groep of
van de gemeenschap in haar geheel: de groep deelt in het feest,
schept er de voorwaarden voor, bestendigt en zet zichzelf (in zulke
cruciale aspecten als de opvolging van generaties, en de regeling
van manvrouwrelaties) voort als gemeenschap via dit feest; maar
aan het individu wordt toegestaan zich van dit alles het brandpunt te
voelen. Het feit dat dit individu een nog wel zeer jonge vrouw is,
aan het begin van een carrière waarin zij zich als vrouw en moeder
zal moeten bewijzen en waarin zij onvermijdelijk in menig opzicht
zal falen, maakt dit des te ontroerender. Juist in deze erkenning van
de eigen individuele waarde van het meisje en van het potentieel dat
zij in zich draagt, wordt veel gecompenseerd, of beter:
gerelativeerd, van de ondergeschikte positie die in andere opzichten
als vrouw en als jongere haar deel is.
In dit opzicht is het van grote betekenis dat meisjes niet
groepsgewijs geïnitieerd worden (bij voorbeeld per leeftijdgroep,
per clan, of per dorp), maar afzonderlijk. Slechts in
174