Afrika in Spiegelbeeld - Shikanda.net

integer, met iets dat herinnerde aan die literatuurkenner en Creool
Eldred Jones, hoofd van Fourah Bay College in WestAfrika. Ik kon
me geen betere introductie tot Suriname wensen. Suriname was
kleiner dan Sierra Leone, misschien gecompliceerder en moeilijker
te peilen. In Freetown kon men zich nog hullen in een zekere
anonimiteit. In Paramaribo was dat niet mogelijk.
’s Avonds zat ik bij een Surinamer die mij uit Amsterdam
kende. Hij was knettergek, kon prachtig beelden houwen uit hout.
Maandag zou ik met de colleges beginnen. Ze waren sceptisch, de
Surinamers. Weer eentje uit Holland die het zoveel beter weet. Het
heeft maar één dag geduurd. Ik had mijn tori klaar voor Paramaribo.
Voorhoeve had me veel verteld over Johanna Schouten
Elsenhout — Suriname’s ‘Grandma Moses’ die zo mooi gedichten
kon schrijven. Volgens hem verstopte zij haar gedichten in pannen
in de keuken. Slory zou de Sticusaprijs uitgereikt krijgen door
minister De Gaay Fortman, vergezeld van staatssecretaris Van Lent
van Defensie. Slory die zo fel marxistisch kon schrijven, ontroerend
poëtisch en schuchter als een vogeltje tegen een muur; gekleed in
een lila overhemd — om geëerd te worden door de bakra’s.
En toen zag ik haar. Johanna Schouten Elsenhout, groot van
bouw, uitgedost in Creoolse kledij, groots als dichteres. Dobru was
er ook en Thea Doelwijt. Dobru, volksdichter en
voordrachtkunstenaar die eens schreef:
‘wan Sranan
someni wiwiri
someni skin
someni tongo...
wan pipel’
om dan fel en trots te bevestigen:
192