Afrika in Spiegelbeeld - Shikanda.net

REIZIGER IN DEN VREEMDE
Gerrit Grootenhuis
1.
Waarom moet ik toch nog zo vaak aan Mrs Wilson denken: Het is
zeker achttien jaar geleden dat onze wegen elkaar voor een week of
drie kruisten. Achttien jaar moet het zijn, want de opdracht die me
met haar in aanraking bracht, wilde ik eerst niet aannemen omdat
mijn jongste kind op het punt stond geboren te worden. Die
overweging deed mijn opdrachtgevers hun wenkbrauwen fronzen
— nieuwerwetse fratsen, hun kinderen waren geboren toen zij op
tournee waren in bestuursdienst in Indië.
‘Schakelen, verdomme,’ roept Mrs Wilson boven het geraas van
de motor uit als de Landrover begint te schokken. Zij is het hoofd
van een onderafdeling van een ministerie, ergens in Afrika. (Het
kost altijd veel tijd om zoiets uit te zoeken, en meestal is het niet
nodig om het precies te weten.) In haar ambtsgebied is een groep
Nederlanders ver van de hoofdstad bezig iets te ondernemen; we
zijn op weg om hen te bezoeken; er zijn moeilijkheden; ik moet
daar iets aan doen. Veel meer is na lezing van stapels stukken niet
duidelijk geworden. Tot zover dus niets bijzonders.
Een indringende zweetlucht wordt nu verspreid door Petrus, de
chauffeur die het moeilijk heeft. Hij is kennelijk een beetje bang
voor Mrs Wilson. We gaan de bergen in, en zijn rijtechniek is
inderdaad niet perfect. ‘Gelooft U in God,’ roept ze nu tegen mij. Ik
begin iets over opgegroeid zijn in een familie die tot de Hervormde
Kerk hoorde, maar daar heeft ze geen geduld voor. Ja of nee, wil ze
horen. Of eigenlijk wil ze het helemaal niet horen, want ze weet het
antwoord al: ‘Jullie hebben ons onze eigen goden afgenomen voor
99