Afrika in Spiegelbeeld - Shikanda.net

oven.
Karoengi hees zich in mijn Landrover, een bundel bagage
achterin deponerend. Hij ging ongemakkelijk, stram, zitten, alsof
het een formele visite betrof. In stilte was ik niet weinig tevreden
met deze toevalstreffer. Karoengi, volgens zeggen een van de
aartsintriganten binnen het Bahima machtsbolwerk, had ik zomaar
als captive audience toegeworpen gekregen, zonder moeilijke
afspraken of verklaringen mijnerzijds. Pas later stond ik er bij stil
hoezeer deze ogenschijnlijk zo fortuinlijke samenloop zelf een
reflectie was van ‘machtsverhoudingen’, maar dan van een ander
soort: Karoengi, hoe dan ook een rijk en machtig man naar de
maatstaven van Ankole, hier tijdelijk overgeleverd aan een
aspirantAfrikanist uit Europa, simpelweg omdat de laatste de
beschikking had over een voertuig — dat van het Makerere Institute
of Social Research — en daardoor een strategisch materieel
voordeel genoot. En dit alles alsof het de gewoonste zaak van de
wereld was.
We reden Mbarara uit, langs het voetbalveld en langs
Njamitanga, het grote gebouwencomplex van de katholieke missie
— hele burchten waren dat steeds weer. Er zaten hier een paar
doorgewinterde (figuurlijk natuurlijk) Brabantse Witte Paters met
een gezonde dosis humor, en met gelukkig wat gevoel voor
relativiteit. Wat een verschil kan er toch zijn tussen de ene groep
missionarissen en de andere. Sommige missieposten waren
langzamerhand ingedommelde bejaardenhuizen, met
hoofdbewoners die veertig, vijftig jaar geleden naar Afrika waren
getogen; andere waren veel meer eigentijds in hun preoccupaties.
Njamitanga leek een soort tussengeval. De heren hier hadden onder
meer de zorg voor een smokkelroute van zwarte sigaren uit
Rwanda, die hun weg vonden binnen een deel van het
roomskatholieke bestel in OostAfrika en alom bekend stonden als
White Fathers Cigars.
117