Afrika in Spiegelbeeld - Shikanda.net

wind, niet zozeer van temperatuur zoals wij dat kennen. In de
politiek gaat dat ook op. Tegenover onze begrippen van koude
oorlog, ontdooiing, Praagse lente, bevriezing — de termen zijn er
niet voor niets — is hier eerder een soort politieke variant van de
droge en natte moesson — een tijdje Oost, dan weer West, en met
weinig temperatuurverschil.
Wisselingen van de politieke buitenwind laten wel telkens hun
symbolische sporen na, als in poreuze steen. De Oostduitse,
Russische en Noordkoreaanse ambassades staan nu wat op de tocht,
met minimale bezetting wachtend op betere (?) tijden sinds het
stuivertjewisselen van een aantal jaren geleden — het Westen toen
weer met Somalië in de armen, het Oostblok ineens met de
Ethiopische troefkaart. Niet iedereen schijnt het helemaal te
vertrouwen, de Oostduitsers zorgen in ieder geval dat hun vlag fier
blijft wapperen. Een van Mogadishu’s hoofdstraten, de Via Mecca,
wordt nu gekruist door de Via V.I. Lenin (of andersom, naar
verkiezing), en aanvaringen op dit punt zijn niet denkbeeldig. Op
andere, oudere kruispunten in de stad staan kloeke Italiaanse
kloosterkerken (een ervan ex, nu het ministerie van arbeid), en uit
nog eerdere perioden dateren, in weer oudere stadsdelen, de
Egyptische fortificaties bij de haven, op hun beurt leunend op die
van de Omani’s en Zanzibari’s die hier ooit de dienst uitmaakten.
Toegegeven moet worden dat de Italianen aardige trekjes
hebben achtergelaten — wat espressocultuur, wat culinaire
vaardigheden, hier en daar een nonchalant terrasje, en in de hotels
en gebouwen veel prima graniet en tegelzetterswerk. Dat is nog
eens wat anders dan dat gore beton waar de Engelsen en Indiërs
overal mee kwamen.
Er is nog iets dat aandacht vraagt. De stad staat vol met
geschreven tekst, als in een administratieve citadel. Op ministeries
en andere gebouwen staan breeduit en in grote letters de betreffende
diensten vermeld. Hier en daar is er plaats voor een aanmoedigende
78