Afrika in Spiegelbeeld - Shikanda.net

Drie personen zal ik niet licht vergeten in Suriname: twee
Nederlanders en een Surinamer.
Bubberman was hoofd van Bosbouw. Een keer mocht ik mee
met hem de bossen in, bij Brownsberg. Het was onvergetelijk. Hier
heb ik voor het eerst de klokvogel gehoord, heb ik ervaren hoe men
water uit een boom kon krijgen. Bubberman kon, zo zegt men,
maandenlang door de bossen zwerven. Hij verdiende het inderdaad
om in Suriname te mogen wonen.
En dan Nola Hatterman, kunstschilder, ‘alleenloopster’ die eerst
in Zwarthovenbrugstraat een school had waar Surinaamse
kunstenaars kwamen om te schilderen, om te leren van Nola. Zij
was al lang geleden uit Nederland vertrokken, was zo Surinaams
geworden als de grikibi. Hier heeft ze belangeloos de Surinamers
geleerd om expressie te geven aan hun eigen cultuurvormen, om
zwart te ervaren als esthetisch. Nola, een blanke uit Amsterdam:
zwart in haar geest, Surinaams in haar kra, oud geworden onder
haar kinderen, de Surinaamse kunstenaars, een Aphra Behn in
Brokopondo!
Bolle van Paramaribo, zoals ik hem gedoopt had, heb ik in een
straatje tegenover een Chinees restaurant en Simon Bolivars
standbeeld ontdekt. Hij was fietsenmaker. Zijn werkplaats was een
verzamelplaats van dichters, politici en Paramariboanen. Een plaats
waar men gedichten kon lezen en tori’s kon vertellen. Over Bolle
heb ik geschreven:
‘all the time there’s Bolle at the back,
a mere repairer in a cycle shop
holding all this crowd together
in his little wooden shed,
by some unknown magic
and his hearty laugh...’
194