Afrika in Spiegelbeeld - Shikanda.net

ezeten door het ritme, de tropische geluiden. Nu kon ik verder
vertellen. Een nacht om nooit te vergeten in een Saramaccaans dorp
in Suriname. Mi bere na mamjo...
Boesi sa tek’ mi baka — laat het bos me terugnemen. In Nederland
heeft men het idee dat Suriname bestaan uit Creolen, Hindoestanen
en bauxiet. Nardoe was het die mij bij de Amerindianen bracht. Hij
die zelf een Caraïb is, gecreoliseerd, maar heel duidelijk een
Amerindiaan. De Marowijne is geen riviertje. Het bootje was veel
te klein en zijn vracht veel te groot. Zes mensen in zijn bootje. En
de Amerindianen die ons uitlachten omdat wij zo bang waren als de
golven zich huizenhoog over ons uitstortten. Wat waren wij bang in
1975 op die Marowijne.
In Galibi heb ik een vriend gevonden: Christiaan Kondre,
opperhoofd onder de Amerindianen, de Caraïben. Zijn ketting met
tapirtand heb ik nog altijd — om me hier in Nederland te
beschermen tegen boze geesten. Logans speech heb ik aan hem
voorgelezen. Logan, opperhoofd van de Mingo’s, die bedrogen
werd door een blanke, kolonel Cresap. Ontroerend klonk het in
Galibi, tussen de Caraïben die zo afgescheept worden door de
regeerders in Paramaribo:
‘Ik daag elke blanke man uit die zo boud is te beweren dat hij
hongerig Logans hut binnentrad en geen vlees van hem kreeg; dat
hij naakt en miezerig bij hem aankwam en geen kleding van hem
ontving.
Logan is rustig in zijn hut gebleven toen de bloedige oorlog
duurde — een advocaat van de vrede. Zo groot was mijn liefde voor
de blanken dat de mensen naar mij wezen als zij langs kwamen en
zeiden: Logan is de vriend van de blanke man.
Ik heb er zelf over nagedacht om onder jullie te gaan wonen,
was het niet voor één man die mij verraadde — Kolonel Cresap
196