Zijn wij anders? Waarom Nederland geen ... - Politieacademie

5.7 Besluit
De Nederlandse politie werkt volgens het concept van de gebiedsgebonden
politiezorg. Dit betekent dat de politie volop in de (probleem)wijken aanwezig is.
De wijkagent is het eerste contact met de buurt. Hij kent de problemen in de wijk
en voert overleg met de bewoners en met bepaalde sleutelpersonen in de wijk die
invloed hebben op de bewoners. Dat gebeurt door middel van spreekuren, het
bijwonen van wijk- of bewonersbijeenkomsten of door direct contact op straat.
De politie is geen vreemde in de wijk en niet alle contacten zijn negatief. De
politie vervult een sociale rol. Het werken in de wijk is een kwestie van dagelijks
onderhoud. Dat wordt ook door de centrale overheid zo gezien. In het programma
rond de probleemwijken is voorzien in extra wijkagenten. Op landelijk en
lokaal niveau zijn er initiatieven, zoals interactieteams en gemeentelijke socialecalamiteitenplannen.
Belangrijk is ook dat de Nederlandse politie investeert in multiculturaliteit.
Het LECD en de Expertgroep Diversiteit zijn hier voorbeelden van. Er wordt
gewerkt aan multicultureel vakmanschap. Agenten moeten kennis hebben van
de bijzonderheden van etnische groepen, zodat zij adequaat kunnen reageren op
problemen die zich in deze groepen voordoen.
In een aantal regiokorpsen zijn netwerken ontstaan van agenten die zelf tot een
bepaalde etnische groep behoren. In crisissituaties is gebruikgemaakt van deze
netwerken. Dit heeft voordelen. De agenten zijn beter in staat gebleken om
contacten te maken. Zij spreken de taal en kennen de gewoonten.
De politie maakt deel uit van een geïntegreerde aanpak. De wijkagent maakt gebruik
van een netwerk waarin niet alleen de ketenpartners zoals welzijnsorganisaties en
gemeente, maar ook de bewoners zijn vertegenwoordigd. Het is van vitaal belang
dat hij of zij in dit netwerk investeert. Bij problemen in de wijk of in crisissituaties
kan de wijkagent het netwerk aanspreken en inzetten. Hierdoor blijft hij of zij
goed geïnformeerd. In tijden van crisis kan de politie het netwerk aanspreken.
De wijkaanpak is arbeidsintensief en vooral gericht op het relationele niveau.
Zij is ook vooral preventief gericht en staat voortdurend onder druk door de
roep om meer repressieve maatregelen. Hoewel beide benaderingen elkaar in
principe aanvullen, gaat capaciteit ten behoeve van repressie vaak ten koste van
een wijkgerichte aanpak. Soms ook worden repressie en een meer op preventie
gerichte aanpak als tegengestelden gepresenteerd. Het is van belang te beseffen dat
een eenzijdig op repressie gerichte aanpak niet zonder relationele consequenties
kan blijven. In het volgende hoofdstuk gaan we aan de hand van casuïstiek in op
het optreden in specifieke situaties.
109