Zijn wij anders? Waarom Nederland geen ... - Politieacademie

Op 12 november komt de Staf Grootschalig en Bijzonder Optreden (SGBO) bijeen
en al snel wordt beslist dat een Grootschalig Bijzonder Optreden (GBO) wellicht
juist tot escalatie kan leiden. Daarom word gekozen voor ‘acties met de platte pet’.
Verder zal het gebruikelijke recherchewerk naar de daders plaatsvinden. De Mobiele
Eenheid, hondenbrigade, politie te paard en helikopters worden dus niet ingezet. De
aanpak wordt uitgevoerd door politiemensen in uniform. Het vermoeden bestaat dat
de daders van Marokkaans-Nederlandse afkomst zijn, en mogelijk woonachtig in
de wijk Hillesluis, Bloemhof of de Afrikaanderwijk.
Maandagochtend 14 november 2005 worden alle relevante uitvoerende partijen
bijeengeroepen en wordt de aanpak verder besproken. Er wordt gekozen het gebied
in kwadranten in te delen en per kwadrant twee politiefunctionarissen te laten
surveilleren. De politie zal bij de surveillance ook vragen naar identiteitsbewijzen.
Het gaat er hierbij om zo veel mogelijk ‘blauw’ op straat te hebben. Verder is het
van belang dat politiefunctionarissen de bewoners, onder wie de jongens, uitleggen
wat er gaande is en waarom de politie in de wijk is. Het is de bedoeling dat deze
aanpak 24 uur per dag wordt uitgevoerd. Om dit mogelijk te maken worden ook
politieagenten van buiten Rotterdam ingezet. Informatie wordt in de briefing besproken.
De jongerenwerkers lopen ook in de wijk. Zij houden contact met de
jongens en de ouders, leggen uit wat er gaande is en waarom de politie in de wijk
actief is.
Uit het politieonderzoek komt geen dadergroep naar boven en ook geen motief.
De conclusie is dat het om kopieergedrag gaat. De aanpak heeft een looptijd van
ongeveer drie weken gehad. Er zijn verder geen auto’s in brand gestoken, er hebben
geen rellen plaatsgevonden. De daders van de autobranden zijn niet gevonden.
Uit de interviews over de aanpak blijkt dat de communicatie niet altijd goed is
verlopen en tot verschillende interpretaties heeft geleid. Drie punten vallen daarbij
op. Ten eerste is er verschil in interpretatie over de beslissing van de aanpak; ten
tweede gaat het om de communicatie tussen politie onderling en die met Marokkaanse
jongens. Ten slotte is er sprake van minimale communicatie met de welzijnswerkers.
• Verschil in interpretatie over de beslissing van de aanpak
Meer respondenten menen dat toen de autobranden waren gesticht en het SBGO
bijeenkwam er in eerste instantie werd bepaald alles in te zetten. Een respondent:
‘Bij ons allen kwam dit als een verrassing. Wij waren van mening dat het om
een groepje jongens ging dat kopieergedrag vertoonde. Volgens ons was het een
incident. Nergens hadden we signalen opgevangen dat er iets zou broeien. Wij
waren voor low profile. Wij hebben contact gezocht met de jongerenwerkers waar
wij goed contact mee hebben. Onze strategie was informatie verzamelen en de
situatie rustig houden. We zouden zien of we eventuele daderinformatie zouden
kunnen verkrijgen. De jongerenwerkers gingen hiermee akkoord. Het SBGO ging
er toen in mee.’ De geïnterviewde politiefunctionarissen waren van mening dat
120