Zijn wij anders? Waarom Nederland geen ... - Politieacademie

vankelijk niet eens worden over de manier waarop zij het slachtoffer moeten
herdenken. Uiteindelijk zullen zij allebei een eigen dienst organiseren. De familie
laat via vertegenwoordigers van de Marokkaanse Raad weten dat zij de dienst in
een van de moskeeën zullen bijwonen. Tevens valt die middag het besluit om op
vrijdagavond een bewonersbijeenkomst te beleggen.
Ook het centraal stadsbestuur neemt de zaak hoog op. ’s Middags komen de
burgemeester, de korpschef en de hoofdofficier van justitie voor een speciaal
driehoeksoverleg bijeen. Burgemeester Cohen laat weten dat hij verontrust is. Hij
geeft aan dat hij een incident van deze omvang nog niet eerder heeft meegemaakt.
‘Het is niet niks als midden in de nacht een paar honderd man door de straten
rennen.’ Dat het uit de hand liep had volgens hem te maken met een combinatie
van woede en ‘indicaties van wie de daders waren’. 197 Voor de avond zal extra
politie paraat worden gehouden, waarbij de zichtbare aanwezigheid op straat
wordt opgevoerd.
In de ochtend is het relatief rustig. De politie heeft de plek voor de belwinkel afgezet
met lint. Het idee om op die manier een tijdelijke plek van herdenking en bezinning
in te richten werkt. Er liggen afscheidsbriefjes en bloemen. Diverse politiemensen
houden toezicht. Rondom de plek verzamelen zich tal van belangstellenden.
Onder hen zijn zowel Marokkaanse als autochtone Amsterdammers. Mensen zijn
voortdurend met elkaar in gesprek. Niettemin is de spanning in de buurt voelbaar.
Groepjes staan op straat en gedragen zich onrustig. Een respondent van een
basisschool besluit de deuren te sluiten als alle kinderen binnen zijn. Voor de
school ligt de situatie extra gevoelig. Enkele leerkrachten zijn van Surinaamse
afkomst en ze zijn bang dat zij op het incident zullen worden aangekeken en dat
dit represailles tot gevolg heeft. De school belt met het politiebureau en legt de
situatie uit. Het bureau geeft een speciaal telefoonnummer dat in geval van nood
gebeld kan worden met de verzekering dat de politie dan binnen enkele minuten
op de stoep zal staan.
Nadat de directeur de klassen is rondgegaan en de reacties van zijn leerkrachten
heeft vernomen, roept hij het voltallige personeel bijeen om hun te vertellen hoe
de situatie precies in elkaar steekt. Het blijkt een goede gelegenheid om stoom af
te blazen. De hele dag blijft de school hermetisch gesloten. Er wordt niet buiten
gespeeld. Veel kinderen van zowel Surinaams-Nederlandse als Marokkaans-
Nederlandse afkomst blijven weg uit angst voor verdere ongeregeldheden. De
directeur noteert hen als geoorloofd afwezig. Dit verzuim tekent zijn inziens de
sfeer in wijk. De politie was er onmiddellijk bij om de mensen gerust te stellen.
‘Het zou allemaal niet zo erg zijn,’ zo geeft de respondent aan, ‘maar als de politie
zegt dat het allemaal wel meevalt, dan moet je op je hoede zijn.’ Een andere
medewerker van de school, die zelf in de wijk woont, kan namens veel bewoners
197 de Volkskrant, 22-9-2006.
128