Zijn wij anders? Waarom Nederland geen ... - Politieacademie

vernield. Uiteindelijk werden zelfs politieauto’s in brand gestoken. De agressie
richtte zich ook op de individuele politieambtenaren. Zo werden de privéauto’s,
die zij uit voorzorg al buiten de wijk parkeerden, beschadigd. Ook werden zij zelf
lastiggevallen. Het spreekt voor zich dat Oosterwei geen gewilde werkplek was.
Men voelde zich niet echt veilig in de wijk.
In 2002 betrok de politie een nieuw wijkbureau in de aangrenzende wijk en werd
de wijkpost in Oosterwei gesloten. Vanaf dat moment nam het politietoezicht in
de wijk af. Een respondent van de politie vertelt dat politiemensen zich alleen
nog in de wijk vertoonden als dit echt noodzakelijk was. Dit was funest voor
het politiegezag in de wijk. Groepen jongeren grepen iedere gelegenheid aan om
de politie te tarten. Zij hadden het gevoel de slag met de politie te hebben gewonnen.
De sluiting van de politiepost beschouwden zij als een overwinning.
Oosterwei was hun territorium. Zij bepaalden wat er in de wijk gebeurde. Veel
oudere Marokkaans-Nederlandse bewoners voelden zich juist door de politie en
de gemeente in de steek gelaten.
Als de politie zich in de wijk vertoonde, was er steeds een risico op escalatie.
Een simpele interventie bij een verkeersovertreding of assistentie bij een ongeval
veroorzaakte steevast een oploop. In een mum van tijd verzamelde zich een
groep om de politiemensen heen die zich luidkeels met het gebeuren bemoeide.
Politiemensen ervoeren de situatie regelmatig als bedreigend en meerdere malen
werd assistentie aangevraagd. Hierdoor nam het risico van escalatie verder toe.
Wat de politiemensen vooral zorgen baarde, was het feit dat er ook steeds meer
ouderen openlijk tegen de politie ageerden. 211
In 2005 kwam er een nieuwe teamchef. Hij begon voortvarend te werken aan
het herstel. Eerst inventariseerde hij de problemen. Deze waren volgens hem
groter dan de korpsleiding en de gemeente vermoedden. Zij gingen vooral af op
de geregistreerde klachten en dat bleken er niet veel te zijn. De teamchef, zelf
van Marokkaanse afkomst, kreeg versterking van twee wijkagenten, een vrouw
en een man van Marokkaanse afkomst. Zij moest vooral de contacten met de
ketenpartners onderhouden, hij moest de band met de bewoners zien te herstellen
en binnen het team meer begrip kweken voor de problemen in de wijk.
Samen belegden zij onder meer een bewonersavond, waarbij zij niet alleen de
nieuwe aanpak met de bewoners wilden doornemen, maar ook kennis wilden
211 Oosterwei had op dat moment ook nog eens de pech dat een incident in de wijk Korte Akkeren
alle aandacht opeiste. Ook daar zorgden groepen Marokkaanse jongeren voor overlast. Een
vechtpartij tussen Marokkaans-Nederlandse jongeren en een wijkbewoner, waarbij de laatste
ernstig werd mishandeld, zoog alle aandacht op. Er volgden strenge maatregelen, waaronder een
samenscholingsverbod. Respondenten denken dat dit ten koste is gegaan van Oosterwei, waar
de problemen volgens hen groter waren. Dat de Korte Akkeren zoveel aandacht kreeg, komt
volgens hen ook omdat de autochtone bewoners eerder geneigd zijn om te klagen. Bovendien
werden zij door de politie aangemoedigd om te klagen.
144