Zijn wij anders? Waarom Nederland geen ... - Politieacademie

Afro-Amerikaanse gemeenschap, die zich in die periode in een versneld tempo leek
te voltrekken, groeide het vertrouwen in de overheid. Bovendien maakte de sociale
politiek en het armoedebeleid van de regering van president Johnson duidelijk dat
de overheid de problemen van veel Afro-Amerikanen serieus nam. Dit groeiende
vertrouwen in de overheid was in alle opzichten een positieve ontwikkeling. Met
name in het noorden van de Verenigde Staten participeerden steeds meer Afro-
Amerikanen in de samenleving. Hierdoor raakten zij geleidelijk aan steeds meer
vertrouwd met overheidsinstanties waaronder ook de politie. Zij beschouwden de
politie steeds meer als onpartijdige uitvoerder van de wet. Deze opvatting hielp hen
over de tot dan toe dominante vooroordelen die zij over de politie hadden, heen te
stappen. In het zuiden lag dit anders. Hier zag de Afro-Amerikaanse gemeenschap
de politie nog steeds als het geweldsapparaat van een onderdrukkend politiek
regime. Politiemensen waren ook tot ver in de jaren 1960 actief betrokken bij
racistische gewelddadigheden en lynchings.
Het groeiende vertrouwen in de politie en het rechtssysteem uitte zich onder
meer in de toenemende bereidheid tot het doen van aangifte. In de getto’s nam
het aantal misdaadmeldingen exponentieel toe. Juist deze probleemwijken
kenden een relatief hoog criminaliteitsniveau. Aangezien deze voor de overheid
jarenlang veelal vergeten gebied waren geweest, was de groeiende criminaliteit
nauwelijks bestreden. In de ogen van veel bestuurders en ook politiemensen
bleven de problemen beheersbaar, zolang zij zich in deze wijken concentreerden.
Voorkomen moest worden dat ze zich uitbreidden naar de betere stadsdelen. Deze
opvatting werd zelden uitgesproken, maar behoorde wel tot de bestuurlijke en
politiële praktijk. 64
Nu bewoners zelf de aandacht vestigden op criminaliteitsproblemen, zag de
overheid zich genoodzaakt iets te ondernemen. De opvattingen over de aanpak
liepen uiteen. De regering-Johnson vertrouwde op het alomvattend pakket aan
sociale maatregelen gevat in de politiek van de Great Society. Een verbetering
van de sociale en economische omstandigheden zou bijdragen aan meer stabiliteit
in de wijken en indirect ook aan een vermindering van de criminaliteit. Veel
Republikeinen twijfelden aan de effectiviteit van deze aanpak. De uitgaven die de
regering in dit kader wilde doen, waren in hun ogen bij voorbaat al verspild. Zij
drongen juist aan op harde maatregelen om de criminaliteit gericht aan te pakken.
Veel meer moest de overheid daarom inzetten op een streng law and order-beleid.
Dit was in de ogen van de Republikeinen de enige juiste remedie om de groeiende
problemen in de getto’s tegen te gaan. Ook in de publieke opinie was er een hang
naar een streng beleid. Toonaangevende media schilderden de criminaliteit af als
het grootste gevaar voor de Amerikaanse samenleving. 65
64 Hahn & Jeffries, 2003: 134-135.
65 Flamm, 2005: 51-66.