Zijn wij anders? Waarom Nederland geen ... - Politieacademie

Community policing heeft de volgende kenmerken:
• Externe oriëntering. De externe oriëntering of externe gerichtheid van de
politie is een absolute pijler van community policing. De politie staat niet
tegenover de samenleving maar er middenin. Ze is in de maatschappij geintegreerd.
Er wordt ook wel gesproken van maatschappelijke inbedding.
De politie heeft in de eerste plaats een sociale functie. Zij bevindt zich in
de maatschappij, waarvan ze deel wenst uit te maken en waarin zij slechts
doeltreffend kan ageren dankzij haar inbedding. Ze kent en begrijpt de
maatschappelijke en sociale situatie en haar ontwikkeling. Juist door haar
integratie in de samenleving weet zij wat er leeft en speelt voor wat betreft
de veiligheid en de leefbaarheid. Hierdoor kan zij tijdig en gepast inspelen
en zelfs anticiperen op mogelijke problemen.
• Probleemoplossend werken. Deze pijler verwijst naar de identificatie en
analyse van de mogelijke oorzaken van criminaliteit en van conflicten in
de gemeenschap(pen). De politie reageert dus niet alleen op problemen die
zich hebben voorgedaan en wacht zeker niet totdat de situatie uit de hand
is gelopen. Zij probeert voortdurend de onveiligheidssituatie te doorgronden
en erop te anticiperen. Zij doet ook niet langer aan louter symptoombestrijding
maar tracht ook door middel van analyse de dieperliggende
oorzaken bloot te leggen en daarop tijdig in te werken.
• Partnerschap. De politie is zich ervan bewust dat zij niet alleen verantwoordelijk
is, en ook niet wil zijn, voor de zorg van de veiligheid en leefbaarheid.
In het bijzonder waar het gaat om preventie en om het zoeken
naar meer duurzame oplossingen van problemen is samenwerking noodzakelijk.
Veiligheid en leefbaarheid zijn een zaak van iedereen, van gedeeld
belang en gedeelde verantwoordelijkheid. Vandaar dat alle actoren bij veiligheid
en leefbaarheid betrokken worden. Partners zijn de gemeente, het
openbaar ministerie, zorginstellingen, woningbouworganisaties, jongeren-
en buurtwerkers, opbouwwerk, scholen, bedrijven en burgers. Er worden
netwerken gevormd van waaruit de veiligheid en leefbaarheid in een buurt
integraal worden aangepakt. De veiligheidszorg wordt daardoor een ketenbenadering
waarin elke partij een schakel vormt in een globale en geïntegreerde
benadering. Burgers worden gestimuleerd tot zelfredzaamheid bij
het gezamenlijk aanpakken van leefbaarheids- en veiligheidsproblemen in
hun eigen woonomgeving.
Het traditionele politiemodel en community policing verschillen sterk van elkaar.
Waar men er bij het eerste model van uitgaat dat de politie vrijwel alleen de orde
en veiligheid in de samenleving moet bewaken, gaat het tweede model veel meer
uit van samenwerking met bevolking en ketenpartners. Alleen al het feit dat men
bepaalde instanties erkent als serieuze samenwerkingspartners bij de uitvoering
van de politietaak, is een belangrijk winstpunt. De gedachte is hier dat de politie
73