Zijn wij anders? Waarom Nederland geen ... - Politieacademie

aanpak zou averechts kunnen uitwerken. Een respondent zegt: ‘Het devies van de
politie luidt veelal “consequent en duidelijk”, maar het zou beter “rechtvaardig
en consequent” kunnen zijn.’ Een andere respondent: ‘Je kunt wel overal bordjes
neerhangen dat jongeren niet mogen voetballen, maar ze gaan toch voetballen.
Waar is het alternatief?’
In termen van het escalatiemodel kan de situatie als volgt worden gekarakteriseerd.
Vreewijk is een van de Nederlandse probleemwijken, maar er zijn geen bijzondere
redenen aan te wijzen waarom juist in Vreewijk de kans groter dan elders zou zijn
dat de Franse rellen navolging zouden vinden. Er is (in Nederland) geen sprake
geweest van een incident dat tot grote verontwaardiging heeft geleid of tot enige
vorm van legitimatie van geweld. Er zijn geen vervolgincidenten geweest. De
politie was niet bij de directe aanleiding betrokken.
Daarbij is in termen van het escalatiemodel voor de volgende aanpak gekozen.
• Geen inzet van ME, maar van platte petten met goede communicatie over
de aanpak om misverstanden te voorkomen en om te voorkomen dat de
aanpak zelf leidt tot een gebeurtenis die verontwaardiging oproept. Desondanks
is dat bijna wel gebeurd en is de aanpak uiteindelijk gestopt toen
frustraties groeiden.
• Gelegenheden zijn beperkt door intensieve surveillance en het uit de anonimiteit
halen van individuen.
• Hoewel niet vaststond in welke hoek daders gezocht moesten worden, is
er toch een groep gelabeld en was er in feite maar beperkt sprake van differentiatie.
Dit kan groepsidentificatie versterken en daardoor een contraproductief
effect hebben.
Behalve de politie hebben vooral opbouw- en jongerenwerkers een belangrijke
rol gespeeld in de aanpak. Opvallend is dat politierespondenten de onderlinge
samenwerking roemen, terwijl respondenten uit het welzijnswerk het betreuren
dat de samenwerking niet intensiever was. Bij de aanpak is voortgebouwd op
bestaande contacten van de welzijnswerkers, terwijl opvallend genoeg niet alle
wijkagenten over voldoende contacten met allochtone buurtbewoners beschikten.
Dat duidt op een kwetsbaarheid in de relaties tussen allochtone bewoners en politie.
Opvallend in dit verband is ook de verwarring over de vraag of hier sprake was van
een actie van enkele individuen of van een breder gedragen, door wijkbewoners
gelegitimeerd initiatief.
124