Zijn wij anders? Waarom Nederland geen ... - Politieacademie

Om 2.15 uur dringt een groep personen een andere woning binnen, blijkbaar
op zoek naar de medeverdachte. Op het moment dat de politie arriveert, zijn de
jongens al vertrokken. Later wordt een van hen aangehouden als verdachte van
het binnendringen van de woning. Hij bestuurde de auto waarmee de verdachten
van het binnendringen zijn weggereden. Het is het laatste incident van deze
avond. Voor verdere escalaties wordt gevreesd.
Voor het onderzoek is gesproken met de stadsdeelvoorzitter, de coördinator
openbare orde en veiligheid, een opbouwwerker, de coördinator jongerenwerk,
een schooldirecteur en een buurtregisseur.
Context
De Indische Buurt is een dichtbevolkte wijk, gelegen in het oostelijke deel van
Amsterdam. De buurt is gebouwd aan het begin van de twintigste eeuw en bestaat
voornamelijk uit etagewoningen. De wijk wordt ten tijde van de steekpartij gerenoveerd.
Een groot deel van het oude woningbestand is inmiddels gesloopt.
Er zijn nieuwe flats voor in de plaats gekomen. Vanaf de jaren 1970 begonnen
steeds meer bewoners de wijk te verlaten. Hun plek werd ingenomen door migranten.
Eerst waren dit Italianen en Spanjaarden. Later waren het veel meer
Marokkaanse-Nederlanders en Turken. Vanaf eind jaren 1990 ziet men ook steeds
vaker Oost-Europeanen in de wijk. Er is sprake van onderverhuur waardoor ook
veel illegalen in de wijk wonen. 194 De buurt heeft weinig voorzieningen. De
middenstand is veelal weggetrokken. Er zijn twee cafés. Het eerste, Café Seleccio,
heeft een overwegend Surinaamse klandizie en staat slecht bekend: er zou drugs
worden gedeald. Het andere café heeft niet lang voor het incident zijn deuren
geopend en trekt vooral een Nederlands publiek. Dan is er nog de cafetaria aan
het Ambonplein, die sinds kort wordt gedreven door een man van Egyptische
afkomst. De snel veranderende bevolkingssamenstelling is voor veel autochtone
bewoners moeilijk te verteren. Zij voelen zich een minderheid in hun eigen wijk.
Niet alleen de bevolkingssamenstelling benauwt hen, ook de leeftijdsopbouw. De
migranten hebben vaak kinderrijke gezinnen. De meeste autochtonen die in de
wijk wonen zijn ouderen. Zij ergeren zich aan de jongeren, die vaak tot laat op
straat zijn te vinden. Plekken waar zij rondhangen zijn onder meer het Boniplein
en het Ambonplein, waar zich ook de enige cafetaria van de buurt bevindt. Op
deze plekken staan borden waarop ‘afspraken’ met de jongeren zijn genoteerd. Zo
is het niet toegestaan om op brommers over het plein te rijden, moet afval worden
opgeruimd en moet het na tien uur stil zijn.
In de zomer van 2006 wordt de gebrekkige sociale cohesie als het voornaamste
probleem in de buurt gezien. Er zijn nauwelijks contacten tussen de bewoners
van de verschillende etnische groepen. Sommigen weten niet eens wie er bij hen
194 Van den Brink, 2007: 87-88.
126