Zijn wij anders? Waarom Nederland geen ... - Politieacademie

eïnvloedt. Uiteraard hebben structurele risicofactoren, segregatie en gevoelens
van uitsluiting of maatschappelijke achterstand hun weerslag op deze relaties.
Sommige van de door ons geraadpleegde deskundigen gingen er om die reden
van uit dat die ‘grote rel’ er op enig moment komt (met naar hun verwachting
vooral betrokkenheid van Marokkaans-Nederlandse jongens).
Het maatschappelijke en politieke debat over de inrichting van de multiculturele
samenleving heeft zich sinds de jaren 1990 verhard. Er is kritiek op het integratiebeleid
en over het algemeen wordt aangedrongen op een strengere aanpak, waarin
wordt gepleit voor assimilatie. Soms neemt het debat discutabele vormen aan
als een hele etnische of religieuze groep wordt gestigmatiseerd en hele gemeenschappen
worden afgedaan als achterlijk of crimineel. Gevoelens van uitsluiting
bij de groepen in kwestie zijn in dit geval onvermijdelijk. Dit kan aanleiding
geven voor spanningen.
Daarnaast is er sprake van een moeizame verhouding tussen politie en migrantenjongens,
vooral Marokkaans-Nederlandse jongens. Enerzijds worden conflicten
vermeden en is er een handhavingstekort, anderzijds zijn er tal van inspanningen
waarbij geïnvesteerd wordt in multicultureel vakmanschap. De Nederlandse politie
werkt volgens het bij uitstek relatiegerichte concept van de gebiedsgebonden
politiezorg, waarbij zij volop in de (probleem)wijken aanwezig is. Er is sprake
van een geïntegreerde aanpak, waarbij wijkagenten participeren in een netwerk
waarin niet alleen de ketenpartners zoals welzijnsorganisaties en gemeente, maar
ook de bewoners zijn vertegenwoordigd. Op operationeel niveau, bij problemen in
de wijk of in crisissituaties, kan de wijkagent het netwerk aanspreken en inzetten.
Waar een harmonieuze relatie zich kenmerkt door vriendschappelijke contacten
en onderlinge samenwerking, komt het in relaties die conflictueus van aard zijn
gemakkelijk tot aanvaringen. Geconcludeerd kan worden dat de relaties tussen
bepaalde delen van etnische groepen en de rest van de samenleving of de overheid
een meer ambivalent karakter hebben: er is sprake van zowel samenwerking als
conflicten en er zijn tegelijkertijd positieve en negatieve gevoelens, denkbeelden,
verwachtingen en/of ervaringen. Soms is er geen sprake van een duidelijke relatie
en zijn er simpelweg geen interacties tussen betrokkenen en vermijdt men elkaar,
er is dan sprake van separatie. Ook is uit ons casusonderzoek gebleken, dat als
relaties verstoord zijn als gevolg van een conflict, deze weer gerepareerd kunnen
worden, maar dat gebeurt zeker niet altijd.
Operationeel
Op operationeel niveau, het niveau waarop daadwerkelijk interacties plaatsvinden,
blijkt uit het casusonderzoek dat er met enige regelmaat sprake is van gebeurtenissen
die een gevoel van verontwaardiging oproepen bij een etnische groep,
waar met enige vorm van geweld op gereageerd wordt. De maatregelen van de
politie hebben een tweeledig doel:
157