Zijn wij anders? Waarom Nederland geen ... - Politieacademie

de piketfunctionaris goed heeft gehandeld en dat het ‘heerlijk is om met hem te
werken’.
Volgens de ambtenaar van het stadhuis kan het niet anders zijn gelopen dan dat de
acties met de platte pet werden beslist in het SGBO. De politie handelt op grond
van informatie afkomstig van verschillende bronnen. In deze situatie bestond de
informatie onder andere uit gegevens afkomstig van een quickscan (vanuit stadhuis)
en van de politie. De quickscan werd uitgevoerd door een ambtenaar van
het stadhuis. Deze ambtenaar beschikt over een breed (migranten)netwerk waarbinnen
de quickscan wordt uitgevoerd. De quickscan wordt voortdurend verfijnd.
Op grond van de ingebrachte informatie wordt in de driehoek beslist voor welke
aanpak wordt gekozen. De ambtenaar legt uit dat het niet mogelijk kan zijn dat
de burgemeester zich zou hebben uitgesproken voor een aanpak waarbij alles zou
moeten worden ingezet, omdat hij dat niet alleen beslist.
• Communicatie politie onderling en met Marokkaanse jongens
Diverse respondenten geven aan dat er niet altijd even goed is gecommuniceerd
onder agenten. Vooral agenten die van buiten Rotterdam assistentie kwamen verlenen,
wisten volgens de respondenten nauwelijks iets af van het doel van de
aanpak. Er werd door politiefunctionarissen van buiten Rotterdam gesproken
over de boel sussen tot aan repressief optreden. Een ander punt bleek het communiceren
met de Marokkaanse jongens te zijn. Het viel respondenten op dat
politiefunctionarissen van buiten Rotterdam geen tot nauwelijks ervaring hadden
hoe om te gaan met Marokkaanse jongens. Een respondent: ‘Het gaat om de
manier van praten. Ze waren heel afstandelijk, stelden zich formeel op en zeiden
te veel in de trant van “Je moet dit en je moet dat”, en dat werkt niet.’
• Minimale communicatie met de welzijnswerkers
Een respondent betreurt dat de welzijnswerkers niet bij de politiebriefing zijn
betrokken. Dit zou de samenwerking tussen de welzijnswerkers en de politie hebben
kunnen benadrukken. Tevens zouden de welzijnswerkers en de verschillende
politiefunctionarissen elkaar eens zien en beter leren kennen. Verder zou er
wellicht uitwisseling hebben kunnen plaatsvinden over de communicatie met de
Marokkaanse jongens ten aanzien van do’s and don’ts. Anderzijds is de respondent
blij dat er niet gesproken is over koppels op basis van een welzijnswerker en een
politieagent, omdat welzijnswerkers niet als een verlengstuk van de politie willen
worden gezien.
Vervolg
Hoewel er tijdens de aanpak geen escalaties hebben plaatsgevonden, komen uit
de interviews een aantal gevolgen en bijeffecten naar voren die het vermelden
waard zijn: het oppakken van een pyromaan, een bijna-escalatie, het uit elkaar
vallen van de hanggroep en groeiende frustraties onderen jongeren en bewoners.
121