Zijn wij anders? Waarom Nederland geen ... - Politieacademie

De politie besloot in overleg met het stadsdeel om de plaats voor de belwinkel
af te zetten. Zo ontstond een herdenkingsplek waar mensen uit de wijk elkaar
konden ontmoeten en waar men met elkaar de emoties kon delen. Mensen konden
stoom afblazen. De herdenkingsdienst in de beide moskeeën was eveneens een
middel om emoties te delen. Het gezamenlijke gebed bij de herdenkingsplek voor
de belwinkel fungeerde als een afsluiting van wat er die week was gebeurd.
Ten slotte had ook de bewonersavond dit doel. Uiteraard was dit voor het stadsdeel
en de politie ook een goede gelegenheid om de bewoners te informeren en mogelijk
geruchten weg te nemen. Daarnaast bood het de mensen de gelegenheid in alle
openheid hun grieven over de wijk te spuien, wat ook gebeurde. Dat de stille tocht
niet doorging, kwam omdat niet duidelijk was wie de organisatoren waren. Mocht
er tijdens de tocht iets misgaan, dan was niet duidelijk wie – behalve de politie –
de rust zou kunnen bewaren.
De politie heeft samen met het stadsdeelbestuur een regierol gespeeld. Zij zijn
voortdurend in overleg geweest over de te nemen maatregelen. De politie heeft
zich verder terughoudend opgesteld. Zo is er bijvoorbeeld geen ME ingezet. Wel
werden extra mensen en hondengeleiders paraat gehouden om op donderdagavond
in te kunnen grijpen. Ook in deze casus bleek het essentieel dat gebruikgemaakt
kon worden van een al bestaand netwerk. Desondanks ontbrak het soms aan
informatie en was er sprake van verrassingen. De casus maakt duidelijk dat berichtgeving
in de media van grote invloed kan zijn op de definiëring van een gebeurtenis
(met of zonder etnische spanningen).
In termen van het escalatiemodel kan de situatie als volgt worden gekarakteriseerd.
Hoewel de buurt divers is samengesteld, kent deze naar verluidt geen duidelijke
etnische spanningen. De dood van de Marokkaanse man leidt tot grote verontwaardiging
bij een groep Marokkanen. Deze richt zich vooral op de (vermeende) daders
en er vinden diverse geweldsincidenten plaats om verhaal te halen. De politie
was niet bij de directe aanleiding betrokken, maar raakt al snel betrokken bij de
ontwikkelingen die volgen.
In termen van het escalatiemodel kan de aanpak als volgt worden samengevat.
• Er is veel energie besteed om de emoties verbonden aan de gebeurtenis die
verontwaardiging oproept de ruimte te geven en te kanaliseren, zodat de
verontwaardiging vermindert. Het verstrekken van informatie droeg daar
ook aan bij.
• De aanpak was erop gericht geen nieuwe gebeurtenis te creëren die verontwaardiging
zou kunnen oproepen, en te kiezen voor een terughoudende
opstelling zonder inzet van ME.
• De aanpak was erop gericht wij-zij-tegenstellingen te overbruggen en niet
te verscherpen.
• Tegelijkertijd werd direct en gedifferentieerd ingegrepen op momenten
van geweld.
134