Zijn wij anders? Waarom Nederland geen ... - Politieacademie

Vrijdag 28 oktober gaf de overheid een eerste reactie. Zonder enig onderzoek
verklaarden verschillende autoriteiten dat de politie juist had gehandeld. De
jongeren waren bezig om spullen te stelen op een bouwterrein en dus was de
achtervolging terecht geweest. Sarkozy noemde de relschoppers racaille ofwel
uitschot en ging voorbij aan de emoties die de dood van de jongens had opgeroepen.
Hij wees er tevens op dat iedere volgende ordeverstoring door de politie met kracht
zou worden bestreden. Van enige toenadering was op dat moment nog geen sprake.
’s Avonds braken rellen uit in de banlieue Chêne Pointu waar verscheidene auto’s
uitbrandden. Zo’n 250 politiemensen waren het doelwit van naar schatting 400
jongeren. Zij werden bekogeld met stenen, flessen en molotovcocktails. Pas rond
drie uur in de ochtend keerde de rust terug.
Zaterdag 29 oktober verliep zonder rellen. De dag stond in het teken van een stille
tocht ter nagedachtenis aan de beide slachtoffers. De ouders liepen voor in de stoet.
’s Avonds en ook het grootste deel van de zondag bleef het op enkele autobranden
na rustig. Er was in ieder geval geen sprake van geweld tegen personen. In een
poging de situatie verder te normaliseren bood de regering aan een ontmoeting
te organiseren tussen de ouders van de jongens en minister Sarkozy. De familie
wilde echter geen ontmoeting met de minister, die het onmiddellijk voor de politie
had opgenomen. Uiteindelijk hadden zij enkele dagen later een ontmoeting met
de als meer gematigd bekendstaande premier De Villepin.
Na de weigering van de nabestaanden laaiden de emoties na een weekend van
relatieve rust weer op. Sarkozy werd hierdoor de personificatie van een onwelwillende
overheid. Zelf gooide hij die zondagavond nog eens olie op het vuur door
in een interview voor de televisiezender TF1 nogmaals te verklaren dat de politie
correct had gehandeld. In datzelfde gesprek vertelde hij dat de overheid zou
vasthouden aan het zerotolerancebeleid en de onrust met harde hand zou bestrijden.
Zondag had hij al toestemming gegeven om de politiemacht in Clichy-sous-Bois
te versterken met zeventien compagnieën oproerpolitie van de CRS, en zeven
eskadrons mobiele gendarmerie.
Volgens de socioloog Roché maakte de regering op 30 oktober een volgende
fout toen bij een charge van de CRS in de banlieue La Forestière à Clichy een
door de politie afgeschoten traangasgranaat bij een moskee naar binnen rolde. De
moslimgemeenschap reageerde verontwaardigd op dit nieuwe incident. Ditmaal
waren het niet alleen jongeren die zich roerden, maar ook ouderen. Ook nu
reageerde de regering op een manier die weinig bevorderlijk was voor de situatie;
zij schoof de schuld in de richting van de jongeren en hield vast aan een harde
lijn. Er was geen sprake van een handreiking naar de jongeren, noch naar de
moslimgemeenschap. Het effect hiervan werd merkbaar op maandag 1 november,
toen de rellen zich verplaatsten naar andere Parijse voorsteden. 108
108 Roché, 2006: 9-28.
66