Zijn wij anders? Waarom Nederland geen ... - Politieacademie

nemen van hun gevoelens over de wijk en van hun klachten. De wijkagent nodigde
alle bewoners persoonlijk uit. Hij ging alle deuren in de wijk langs. Dit leverde
een aardige respons op, omdat het in de Marokkaans-Nederlandse gemeenschap
ongebruikelijk is een persoonlijke uitnodiging te negeren. Tijdens die avond
kwam er heel veel los en bleek dat de mensen heel veel last ondervonden van de
hanggroep. De mensen kregen ook weer langzaam het gevoel dat de politie naar
hen wilde luisteren. Verder was de politie weer zichtbaar aanwezig op straat door
middel van voet- en fietssurveillances. Dit leidde vooral in de eerste weken tot
reacties van de jongeren.
De Marokkaanse wijkagent is dagelijks in de wijk aanwezig en knoopt gesprekken
aan met de oudere bewoners en de jongeren. ‘Het was een intensieve periode van
praten, praten en nog eens praten.’ Zelfs als hij (privé)boodschappen doet in de
De Rijkestraat staan bewoners op hem te wachten om hun verhaal te doen. Ook de
teamchef ervaart dit. ‘Voor een surveillance moest je veel tijd uittrekken, omdat je
voortdurend door mensen werd aangesproken. Je was een wandelend spreekuur.’
Alle informatie die de politie langs deze weg tot zich krijgt, geeft een goed beeld
van de problematiek.
Stukje bij beetje keerde het vertrouwen in de politie terug en dit had tot gevolg
dat steeds meer mensen de wijkagent tijdens zijn ronde benaderden. Door deze
werkwijze kregen de bewoners weer het gevoel dat de politie er ook voor hen
was. Er werd weer naar hen geluisterd en dat is belangrijk, zelfs als er geen echte
oplossing voor het probleem kan worden gevonden. ‘Je moest mensen laten
wennen aan het idee dat de politie er ook voor hen was en dat zij gewoon met hun
klachten of opmerkingen naar het bureau konden gaan.’
Vervolgens werden de hanggroepen aangepakt. In totaal ging het om 140 jongeren
variërend in leeftijd van 10 tot 25 jaar. Geschrokken van dat aantal stelde
de gemeente voor een samenscholingsverbod in te stellen. De teamchef vond
een dergelijke maatregel ongepast. Bovendien zou deze maatregel alles wat in
korte tijd was opgebouwd, weer afbreken. Veel beter was het om de groep te
‘pellen’, dat wil zeggen dat de meelopers van de harde kern losgeweekt moesten
worden. Om diezelfde reden wees hij ook het aanbod van de korpsleiding om de
Expertgroep Diversiteit van het LECD in te zetten van de hand. Dat zou opnieuw
buitenstaanders naar de wijk brengen. Bovendien zou het bij de bewoners de
indruk wekken dat het wijkteam de problemen niet zelf aankon. Uiteindelijk werd
met gemeente en justitie een plan van aanpak uitgewerkt.
Het was vaker voorgekomen dat bussen bekogeld werden en regelmatig kwam het
bij de hoek Rijkestraat-Verzetslaan voor dat fout geparkeerde auto’s de doorgang
belemmerden. Wanneer dan gevraagd werd het voertuig te verplaatsen, leverde
dat regelmatig een woordenwisseling op. Bij de chauffeurs, die volgens een strak
tijdschema rijden, wekte dat irritaties op. Een recent incident speelde zich af in de
wijk Bloemendaal: een chauffeur wilde niet verder rijden omdat het kaartje van
145