Zijn wij anders? Waarom Nederland geen ... - Politieacademie

aangespoord om arrestaties en boetes te produceren en ze worden verondersteld
zo alleen maar hun werk te doen. De wet wordt gebruikt om hen
die het verdienen, te straffen.’ De politie werkt vooral overheidsgericht.
Dit kenmerk draagt dan ook bij aan het creëren van afstand tussen politie
en bevolking. 120
• De geïsoleerde positie van de politie. De politie treedt op tegen onveiligheid
zonder overleg, afstemming of integratie met andere instanties of
vertegenwoordigers uit de gemeenschap zelf. Zij staat geïsoleerd van de
rest van de gemeenschap. Het is ‘wij tegen zij’. De politie beschouwt de
buitenwereld eerder als een bedreiging dan als een mogelijke partner of
als afnemer van de dienstverlening. De kloof tussen politie en bevolking is
groot. De politie werkt zodoende geïsoleerd van de bevolking. De relatie
tussen beide is slecht. Meestal gebeurt dit omdat de politie in dit model
geneigd is de hele bevolking gelijk te stellen aan een kleine groep van
daders en hardnekkige overtreders. De bevolking vindt op haar beurt dat
de politie geen oog heeft voor de ware problemen in de buurt. Zo is de verwijdering
compleet. De politie heeft van zichzelf het beeld dat zij de enige
is die de onveiligheid in de samenleving kan bestrijden. Zij definieert zichzelf
als professional. Politiemensen zijn de enige geschikte mensen om de
misdaad te bestrijden.
Community policing
Het waren onder meer de rellen in de jaren 1960 en 1970 die tot verandering
leidden. Door de geconstateerde kloof tussen politie en bevolking kwam de
politie tot andere inzichten over de invulling van de politietaak. Het antwoord op
het falende traditionele politiemodel was community policing. Dit model, dat in
meerdere varianten wordt toegepast, werd ontwikkeld gedurende de jaren 1970
en 1980. Er zijn meerdere definities van dit model in omloop. De meest heldere
is die van R. Friedmann:
‘Community policing is a policy and a strategy aimed at achieving more
effective and efficient crime control, reduced fear of crime, improved
quality of life, improved police services and police legitimacy, through a
pro-active reliance on community resources that seeks to change crime
causing conditions. It assumes a need for greater accountability of police,
greater public share in decision-making and greater concerns for civil
rights and liberties.’ 121
120 Sompel e.a., zd: 9.
121 Friedmann, 1994.
72