Zijn wij anders? Waarom Nederland geen ... - Politieacademie

ouders thuis. Ook de burgemeester voert enkele van deze gesprekken. De politie
had de intentie deze gesprekken ook te voeren met de migrantenjongeren die in
dezelfde buurt woonachtig zijn. Dat bleek echter niet haalbaar te zijn.
Uit de door politiefunctionarissen gevoerde zeventien gesprekken met jongeren
en ouders komt het volgende beeld naar voren. Twaalf van de jongeren geven
aan zich groepslid te voelen (hoewel het maar de vraag is of de drie individuen
die verkering hebben met een groepslid ook werkelijk groepslid zijn). Zeven van
de zeventien geven aan een hekel te hebben aan allochtonen, in het bijzonder
aan Marokkaanse en Turkse Nederlanders. Drie van hen zeggen dat dit berust op
negatieve ervaringen met migranten. Er is niet specifiek gevraagd naar rechtsextremistische
sympathieën.
Van de ouders is vooral met moeders gesproken, terwijl twee keer ook een broer
of zus aanwezig was. Driemaal is gesproken met moeder en vader. Drie keer vond
het gesprek plaats met alleen de vader.
De meeste ouders vonden het – volgens de geïnterviewde politiefunctionaris –
een goed initiatief van de politie om met de ouders te praten. Een ouder vertelde
geen idee te hebben van het gedrag van het kind en zag er ook de ernst niet van
in. Andere ouders vonden het verontrustend (tweemaal) en er waren ouders die
hun kind niet meer toelieten bij de groep te gaan staan en de specifieke kleding
te dragen (tweemaal). Sommige ouders gaven aan geschrokken te zijn en hun
kind in de gaten te houden, maar vertelden tevens dat hun kind niet luisterde
(viermaal). Twee ouders meenden dat hun kind niet racistisch was en wel af en
toe bij de groep stond, maar niet op grond van een specifieke voorkeur. Eén ouder
was onbekend met de voorkeur die de vrienden van hun kind hadden en was
geschrokken. Als laatste was er een moeder die zei dat het vooral de vader was
die nog invloed had op hun kind. Onder de ouders waren er twee die negatieve
ervaringen hadden opgedaan met Marokkanen.
• Dresscode
De politie neemt aan dat het dragen van Lonsdale-kleding na de steekpartij provocerend
kan werken. Tevens is de politie van mening dat ook migrantenjongeren
kleding dragen die een specifieke uitstraling kan hebben. Daarom wil de politie
gesprekken aangaan met ouders van kinderen die zich regelmatig ophouden in de
omgeving waar de steekpartij heeft plaatsgevonden.
Van de zeventien jongens waarmee gesprekken zijn gevoerd, dragen er vier geen
specifieke kleding, acht dragen kistjes, zeven dragen Lonsdale-kleding, zes een
bomberjack en vijf een camouflagebroek. Slechts enkelen dragen Neophyte (twee),
Pitbull (twee) of Buldog (één). Een heeft altijd een steekwapen bij zich.
De politie denkt dat dergelijke kleding aanstootgevend is. Zij geeft dit aan in de
gesprekken met de ouders. Daarnaast stuurt zij alle ketenpartners een brief met
het verzoek om eraan mee te werken om Lonsdale-kleding en andere uitingen van
rechtsextremistische symboliek zo veel mogelijk uit het straatbeeld en de horeca
115