Zijn wij anders? Waarom Nederland geen ... - Politieacademie

met een mes te zijn gestoken. Hij verzette zich hevig, wat de aandacht trok van
meerdere omstanders, die zich onmiddellijk met de aanhouding bemoeiden.
Zij dachten dat de agenten de jongen weigerden te helpen of misschien wel
zelf verwond hadden. In alle verwarring wist de jongen zich los te rukken en
te ontkomen. De agenten waarschuwden hun collega’s in de wijk om uit te
kijken naar de bloedende jongen. Ongeveer een kwartier later troffen agenten
het slachtoffer opnieuw aan. Terwijl zij de steekwond provisorisch behandelden,
werden zij omringd door een groep van ongeveer dertig tot veertig voornamelijk
zwarte jongeren. Er ontstond een woordenwisseling. De omstanders gaven aan
dat zij het slachtoffer zelf wel zouden verplegen, omdat hij in de handen van de
politie niet veilig was. De agenten werden opzij geduwd, de jongen werd in een
auto gelegd en naar een ziekenhuis gereden. Toen agenten een poging deden om
de jongeren uiteen te drijven, kwam het tot de eerste gevechten.
De rellen duurden iets meer dan een uur. Na 19.00 uur keerde de rust langzaam
terug, waarna de politieleiding besloot om een groot deel van de politiemacht uit
de wijk terug te halen. De strategie die vanaf dat moment werd gekozen was bepalend
voor het verdere verloop van de gebeurtenissen. ’s Avonds spraken politiemensen
met een aantal sleutelpersonen in de wijk, mensen die een leidende rol in
de zwarte wijkgemeenschap speelden. Dat was uitzonderlijk, omdat het overleg
tussen de politie en de buurt al enige maanden stillag. Voorheen voerde een
community relations officer overleg met de Council for Community Relations in
Lambeth (CCRL), die ook de belangen van de bewoners van Brixton behartigde.
De CCRL was voor de politie een belangrijke bron van informatie over de wijk en
zijn bewoners en bood mogelijkheden in contact te blijven met de gemeenschap.
Het comité had zich al meerdere malen ontevreden getoond over de politieacties.
Toen de politie in december 1978 verzuimde de CCRL in te lichten over een op
handen zijnde actie van de SPG, besloot de CCRL het contact met de politie te
verbreken. Dit besluit zorgde volgens Scarman voor een verdere verslechtering
van de relatie. 86 In de loop van 1980 werden herhaalde pogingen gedaan het
overleg met de CCRL weer op gang te brengen. Breekpunt voor de leden van dit
orgaan bleef echter het politieoptreden in het kader van de omstreden SUS-wetten.
Uiteindelijk werd aan de vooravond van de rellen besloten om het overleg met
de politie weer op kleine schaal te hervatten. Toen de rellen op 10 april uitbraken
moest de eerste vergadering nog plaatsvinden. 87
Wel werd in de avond van 10 april 1981 op initiatief van de Community Relations
Branch van de Metropolitan Police vergaderd met een aantal professioneel betrokkenen.
Aanwezig waren onder anderen de dominee van de methodistenkerk,
twee jeugdwerkers, het hoofd van een welzijnsorganisatie die in de wijk Brixton
86 Scarman, 1982: 52-53.
87 Scarman, 1982: 55-56.
58