Bijzondere interventies aan het hart - Gezondheidsraad

enkele millimeters tot centimeters, als wapening aan de binnenkant van het
bloedvat, dat voorkomt dat de diameter van het vat na de ingreep weer afneemt.
Recent worden naast de gebruikelijke bare metal stents (BMS) ook gecoate
stents gebruikt die een medicament afgeven dat ‘dichtgroeien’ van het bloedvat
tegengaat (drug-eluting stent – DES; zie ook paragraaf 3.6).
De keuze tussen deze technieken hangt af van een aantal factoren, voornamelijk
de anatomie van de bloedvaten, de technische haalbaarheid, andere ziekten
van de patiënt, eventueel eerder uitgevoerde ingrepen, en de leeftijd. Voor beide
soorten van ingrepen komt de patiënt doorgaans op een wachtlijst. Het grootste
deel van de medicatie, met name de preventieve, wordt in de regel voortgezet,
ook na succesvolle revascularisatie.
Bij een acuut hartinfarct is de behandeling gericht op het zo snel mogelijk
openen van de aangedane, afgesloten kransslagader. Dit kan worden bereikt met
een stolsel-oplossend geneesmiddel (trombolyse), dat eventueel al in de ambulance
kan worden toegediend. Maar in de meeste regio’s in Nederland wordt
gekozen voor onmiddellijk transport van de patiënt naar een hartcentrum, voor
een met spoed uitgevoerde angiografie en PCI (‘primaire’ PCI). Deze behandeling
is zeer succesvol gebleken en geldt nu als voorkeursbehandeling voor deze
categorie patiënten. In bepaalde gevallen, als PCI niet de meest geschikte techniek
lijkt, wordt direct na angiografie een bypassoperatie uitgevoerd.
Bij patiënten die op een hartbewakingsafdeling worden opgenomen met een
dreigend hartinfarct (onstabiele angina pectoris), bestaat de behandeling uit
intensieve medicamenteuze therapie, met een sterk accent op antitrombotische
middelen. Bij patiënten met een hoog risico op een ongunstige afloop, met name
progressie naar hartinfarct of overlijden, wordt bij onvoldoende resultaat van de
medicamenteuze behandeling een angiografie en zonodig revascularisatie uitgevoerd.
Bij patiënten met een laag risico wordt na stabilisatie meestal een inspannings-ECG
verricht, al of niet met nucleaire beeldvorming. Dit kan vóór ontslag
uit het ziekenhuis geschieden, of poliklinisch op een later tijdstip. Op grond van
de bevindingen wordt opnieuw een besluit genomen over de indicatie voor coronairangiografie
en eventuele revascularisatie.
Late complicaties
Beschadiging van hartspierweefsel, als gevolg van de vernauwing en afsluiting
van kransvaten, kan op korte of lange termijn leiden tot verlies van pompfunctie
en tot ritmestoornissen. Hiervoor is vaak levenslange behandeling en begeleiding
door cardiologen nodig. Tevens kunnen ook voor deze late complicaties technische
oplossingen noodzakelijk worden, zoals biventriculaire pacing of het plaat-
Operaties aan de kransslagaderen 127