Bijzondere interventies aan het hart - Gezondheidsraad

ventiecardiologie onder de werking van de Wet bijzondere medische verrichtingen
(WBMV) zijn gebracht. Voor de uitoefening van dit type zorg is dan een
vergunning nodig, die door de overheid wordt toegekend.
Via dit instrument (het Planningsbesluit bijzondere interventies aan het hart)
voert de centrale overheid, in casu de minister van VWS, de regie over de kwaliteit
en toegankelijkheid (VWS02). Deze aanpak is een belangrijke factor geweest
in het huidige goede kwaliteitsniveau en de adequate geografische spreiding van
de zorg voor hartpatiënten in ons land.
De minister heeft nu de vraag gesteld of het verantwoord is deze directe overheidsbemoeienis
te beperken of geheel te beëindigen. Hieronder wordt per type
behandeling een uitspraak gedaan over de wenselijkheid van voortzetting of
afschaffing van deze vorm van overheidscontrole. Maar ook qua algemene benadering
verdient deze vraag een zorgvuldige afweging. De slotsom is dat zwaarwegende
argumenten pleiten tégen deregulering en vóór het voortzetten van de
vergunningsplicht voor hartcentra.
In de eerste plaats zijn de indicaties voor behandeling volop in beweging,
door de sterke ontwikkelingen in de interventiecardiologie, de behandeling bij
hartritmestoornissen, de klepchirurgie, de behandeling van hartfalen, de aortachirurgie
en de zorg voor kinderen en volwassenen met aangeboren hartafwijkingen.
Ten tweede zijn bereikbare zorgvoorzieningen die 24 uur per dag hulp kunnen
bieden essentieel, omdat een toenemend deel van de patiënten een acute aandoening
heeft (vooral coronaire aandoeningen zoals een hartinfarct, een acute
dissectie van de thoraco-abdominale aorta, hartritmestoornissen). Om dat te
bereiken is regulering onontbeerlijk.
In de derde plaats is er een onmiskenbare en directe samenhang tussen het
aantal ingrepen dat een instelling/behandelaar per jaar verricht en de resultaten.
Dit noodzaakt tot het voeren van een kwaliteitsbeleid waarbij een concentratie
van zorgvoorzieningen borg staat voor het voldoen aan expliciete kwaliteitscriteria,
zoals een minimumaantal verrichtingen.
Ten vierde is er de mogelijkheid om aan de vergunningverlening een verplichte
registratie van gegevens over de uitkomsten van behandeling te koppelen.
De beschikbaarheid van prestatie-indicatoren is essentieel voor een goed kwaliteitsbeleid.
Zou het huidige vergunningenbeleid losgelaten worden, dan wordt het moeilijker
deze doelstellingen te verwezenlijken. De algemene aanbeveling is dan ook
om het huidige toetsingsregime te handhaven.
18 Bijzondere interventies aan het hart