Języki Obce w Szkole - Biblioteka Cyfrowa Ośrodka Rozwoju Edukacji

Języki Obce W Szkole n r 5/2008 l i s t o p a d/g r u d z i e ń
okazji rozwijać myślenie. Uczniowie mogą wykonać
poszczególne obrazki, ale tylko jeśli mamy
pewność, że będą one czytelne. Dzieci mogą też
grać w parach, jeśli dysponują własnym zestawem
obrazków, lub nawet zaprojektować własne
gry, zapełniając pola w dostarczonym przez
nauczyciela schemacie narysowanymi przez siebie
obrazkami. Gdy uczniowie nabiorą wprawy,
warto wprowadzić kilka dodatkowych zasad, np.
dodatkowy rzut kostką, utrata kolejki, cofnięcie
się o kilka pól lub do pola startu albo przesunięcie
pionka do przodu o kilka pól.
obok siebie). Na sygnał nauczyciela dzieci równocześnie
powinny odkryć pierwszą kartę ze swojego
stosiku (w innej wersji dowolną). Jeśli któreś
z nich zauważy, że dwie lub więcej kart są takie
same, powinno jak najszybciej nazwać dany obrazek
– wtedy zabiera karty i odkłada je na bok.
W przypadku gry w grupach trzyosobowych lub
większych może się zdarzyć, że nie wszystkie jednakowe
karty zostały zebrane w jednej kolejce.
Jeśli w następnej kolejce pojawi się jedna karta
do kompletu, ma do niej prawo to dziecko, które
posiada już zestaw (dwie lub więcej) takich kart
(musi wypowiedzieć nazwę obrazka), jeśli zaś
pojawi się więcej niż jedna taka karta, zabiera
je ten uczestnik, który pierwszy wypowie nazwę
obrazka. Na końcu gry podlicza się karty, które
zdobyły poszczególne dzieci.
Propozycje dla starszych
dzieci
Klasy IV-VI szkoły podstawowej
Kostki. Podstawowym elementem tej prostej gry
jest rzut kostką i nazwanie obiektu (lub przeczytanie
wyrazu), który znajduje się na jej górnym polu.
Taką kostkę można wykonać, naklejając wybrane
obrazki taśmą klejącą na dużą plastikową kostkę
do gry, po skończonej zabawie można je odkleić
i ponownie wykorzystać kostkę. Inną propozycją
jest wykonywanie kostek z papieru do poszczególnych
rozdziałów podręcznika oraz kostki ogólnej
z liczbami oznaczającymi numery rozdziałów.
Dziecko rzuca najpierw kostką ogólną, a następnie
odpowiadającą danemu rozdziałowi i nazywa
dany obiekt. Ta zabawa nadaje się najbardziej dla
dzieci przedszkolnych, gdyż liczba słów do powtórzenia
jest ograniczona do sześciu.
Snap. Dzieci mogą grać w parach lub małych grupach.
Każde dziecko ma taki sam zestaw kart ze
słownictwem z danego zakresu ułożonych przed
sobą obrazkami do dołu na kupce (w innej wersji
Projekty. Starsze dzieci mogą wykonywać bardziej
skomplikowane, wyspecjalizowane i zaawansowane
projekty, bardziej samodzielnie, także
w domu. Łatwiej wprowadzić w ich przypadku
pracę w grupach, a każda z nich może pracować
nad danym tematem w odmienny sposób
(nad innym obszarem wiedzy lub inną techniką).
Również prezentacja projektu może być bardziej
rozbudowana: nie musi to być jedynie ekspozycja,
ale także opis i pokaz, prezentacja muzyczna,
ruchowa itd.
Krzyżówki. Uczniowie mają za zadanie ułożyć
krzyżówkę z wyrazów, które pojawiły się w danym
zakresie tematycznym. Krzyżówki mogą przybierać
różne formy graficzne. Nauczyciel podaje hasło
(rozwiązanie), do którego dzieci dopisują wyrazy,
lub uczniowie układają całą krzyżówkę sami.
Bardziej zaawansowani językowo wymyślają definicje
poszczególnych wyrazów i umieszczają je
pod pustą krzyżówką, wymieniają się z kolegą
i rozwiązują wzajemnie swoje krzyżówki. Mniej
zaawansowani ilustrują wyrazy graficznie lub ruchowo.
Dzieci mogą układać krzyżówki indywidualnie,
w parach, małych grupach lub zbiorowo
na tablicy. Pracując w parach, wspólnie wymy-
114