JÄzyki Obce w Szkole - Biblioteka Cyfrowa OÅrodka Rozwoju Edukacji

More documents

Recommendations

Info

Języki Obce W Szkole n r 5/2008 l i s t o p a d/g r u d z i e ń List do zamorskiego królestwa Pomysł pojawił się podczas pracy w grupach zaawansowanych (studenci Centrum oraz Programu Sokrates – Erasmus UJ), które miały utrwalić zasady pisania listów (prywatnych, urzędowych i polecających). Grupy miały już za sobą podstawowe informacje i ćwiczenia opracowane na podstawie wspomnianej książki M. Kuziaka i S. Rzepczyńskiego (Kuziak, Rzepczyński 2002:80-86) oraz książki A. Markowskiego Jak dobrze mówić i pisać po polsku (Markowski 2000). W tym przypadku silnym i atrakcyjnym bodźcem do pisania stał się fragment bajki opracowanej na podstawie tekstu H. Sienkiewicza Księżniczka i wróżki, z książki P. Lewińskiego Oto polska mowa (Lewiński 2001:15, ćw. 10). Pierwsze ćwiczenie opracowane na podstawie podręcznika polegało na ułożeniu rozrzuconych fragmentów w spójną całość (rozrzucony tekst, mimo że podręcznik jest przeznaczony dla poziomu średniego, nie jest wcale łatwy). W ten sposób uczący się musieli wejść w jego warstwę znaczeniową i w pełni go zrozumieć. Następnie otrzymali polecenie: Proszę sobie wyobrazić, że mała księżniczka Maria, obdarzona pięknymi przymiotami ciała, umysłu i serca, osiągnęła wiek odpowiedni do zamążpójścia. Jej rodzice Król i Królowa zamierzają znaleźć jej odpowiedniego kandydata na męża. W tym celu piszą list do zamorskiego królestwa, w którym żyje równie atrakcyjny młody Królewicz. W liście opisują zalety Marii i zapraszają Królewicza i jego rodziców do siebie na bal, by umożliwić młodym poznanie się. Proszę napisać list zapraszający w imieniu rodziców Marii do Króla i Królowej z zamorskiego królestwa. Studenci mogli wykorzystywać słowniki, a prowadzący podał niektóre zwroty grzecznościowe, by zachować podobieństwo stylu w stosunku do oryginału. W ten sposób z pozoru zwyczajny tekst okazał się bardzo dobrym bodźcem. W grupie większych indywidualistów każdy pracował sam, w grupie bardziej zgranej praca przebiegała w parach. Najciekawsze efekty pisania listów podaję poniżej. „Ich Eminencje, Król Edward i Królowa Krystyna, Z okazji piętnastych urodzin naszej jedynej córki, zapraszamy Ich Eminencje razem z Księciem Pawłem na uroczysty bal. Bardzo nam zależy na tym, aby młodzi się poznali, ponieważ nasza czarująca Maria jest już w stosownym wieku do zamążpójścia. Jesteśmy niezwykle z niej dumni. Jej twarz jest świeża jak pierwiosnek, a oczy ma głębokie jak ocean. Sylwetkę ma zgrabną jak sarenka. Ale najważniejszą zaletą jest jej bezgraniczna dobroć, którą obdarza wszystkich wokół niej. Nie zatajamy, że wraz z naszą córką przyszłemu mężowi przekazujemy bogaty posag. Mamy nadzieję, że Ich Eminencje przybędą na tę uroczystość, która odbędzie się 10 stycznia w sali balowej naszego zamku. Z wyrazami szacunku Król Jerzy i Królowa Irena” (Maria Mioduszewski, Maria Uchwat, Niemcy) „Ich Eminencje, Król Edward i Królowa Krystyna, Jest dla nas wielką przyjemnością przedstawić Państwu naszą piękną i jedyną Księżniczkę. Dopiero skończyła piętnaście lat, więc jest teraz w stosownym wieku do zamążpójścia. Księżniczka Maria ma wyjątkowe, cenne dary. Jej doskonałość nie jest tylko zewnętrzna, ale też wewnętrzna. Ma piękny wygląd i czyste serce. Nasza córeczka posiada delikatne i smukłe ciało, aksamitną skórę, jasną karnację i ciemne, jedwabne włosy. Poza tym ma świeżą twarz, głębokie oczy i duszę czystą jak woda źródlana. Słowa ludzkie nie mogą godnie opisać wszystkich jej zalet, więc zapraszamy Ich Eminencje do nas, abyście mogli zobaczyć na własne oczy wszystkie zalety naszej Księżniczki. Z wyrazami szacunku Król Zygmunt i Królowa Helena” (Marco Cifoletti, Włochy, Paulina Dylewicz, Niemcy) „Ich Eminencje, Król Edward i Królowa Krystyna, Czternaście lat temu Stwórca obdarzył nasz zamek skarbem najcenniejszym – Księżniczką Marysią. Przed naszymi oczami z małego kwiatuszka wyrósł przepiękny kwiat, jakiemu podobnego nie znaleźlibyście, gdybyście przeszukali wszystkie ogrody świata. Tylko popatrzcie na jej portret, który załączamy. Twarz piękną i różową jak kwiat brzoskwini zdobią głębokie, niebieskie oczy jak toń wodna. Faliste złote włosy spływają jej po ramionach jak promienie słońca wczesnym rankiem zalewające swym światłem zbocza góry. O jej pięknej i wysmukłej postaci, podobnej do młodej palmy, marzą wszyscy młodzi rycerze i książęta. Mimo że jest piękna i bogata, Maria ma dobre serce – to najcenniejszy skarb, jaki dostała przy urodzeniu. Zawsze jest przygotowana do niesienia pomocy. 62
n r 5/2008 l i s t o p a d/g r u d z i e ń Języki Obce W Szkole Niebiosa obdarzyły ją także mądrością, uczciwością i skromnością. Jeśli Ich Eminencje uznają kandydaturę naszej Księżniczki za interesującą, zapraszamy do nas na bal urodzinowy, aby syn Wasz mógł osobiście poznać naszą córkę. Przesyłamy wyrazy szacunku Król Jerzy i Królowa Helena” (Kamila Ondicová, Słowacja) Historia pewnego aptekarza, czyli te same wydarzenia opowiedziane przez innego bohatera Zajęcia zostały zainspirowane przez poprzednie, w których wykorzystany był tekst piosenki J. Przybory i J. Wasowskiego. Studentów na tyle zainteresował Kabaret Starszych Panów, że tym razem monolog w wykonaniu Edwarda Dziewońskiego Baśń o srebrnym dzwoneczku stał się bodźcem rozwijającym sprawność pisania opowiadań z perspektywy jednej z postaci. Zanim jednak zaczęli tworzyć tekst o tekście, musieli go dobrze zrozumieć i uchwycić, na czym polega dowcip. W tym celu rozwiązywali ćwiczenia na rozumienie globalne (zadania typu prawda/fałsz), ćwiczenia leksykalne (dopasowywanie definicji, tworzenie parafraz). Gdy już wszyscy śmiali się z tego samego, otrzymali polecenie: Proszę opowiedzieć tę historię z perspektywy jednego z bohaterów – Jana Baptysty, Stanisława Chryzostoma lub Aptekarzowej. Forma jest dowolna, może to być relacja w pierwszej osobie, list do kogoś itp. Uczący się mogli pracować indywidualnie lub w parach. Efekty dla samej prowadzącej były i zabawne, i śmieszne, a przede wszystkim dały bodziec do kolejnych poszukiwań. Podaję kilka przykładów. List pisany w imieniu Aptekarzowej do przyjaciółki: „Droga Aniu, Piszę do Ciebie, aby szukać pomocy i wsparcia w podjęciu decyzji dotyczącej mojego małżeństwa. Od kilku miesięcy przychodzi do mnie przystojny, młody mężczyzna o boskim ciele, który zastępuje mojego męża, zajętego nocnymi spacerami po gzymsach. Ma on na imię Stanisław Chryzostom. Jego miłość nie zostawia żadnych plam na moim sumieniu. Janek Baptysta jest dobrym człowiekiem, ale Staszek spełnia wszystkie moje marzenia. Czy mogłabyś mi doradzić, w jaki sposób wyjaśnić Janowi, że znalazłam kogoś innego? Czekam na Twój list. Ściskam Cię mocno (Katarzyna Malmgren, Szwecja, Ewa Kuras, USA) Historia opowiedziana z punktu widzenia Stanisława Chryzostoma: „(...) 4 Do najszczęśliwszych lunatyków miasta należał aptekarz Jan Baptysta. Znalazł on bowiem nie tylko szczęście w popłatnym zawodzie, ale również piękną, bardzo piękną żonę. Do doskonałości brakowało jej niewiele, miała jednak pewną wadę, którą ja chętnie wykorzystywałem – nie była wierna swojemu mężowi. Kiedy mnie zobaczyła po raz pierwszy, od razu zapomniała o swoim aptekarzu, który co do urody i wieku nie miał szans, aby mi dorównać. Była to miłość od pierwszego wejrzenia! Moja kochana w żaden sposób nie próbowała zabronić mężowi nocnych, lunatycznych wędrówek. Wręcz przeciwnie, powiedziała mi, o jakiej porze aptekarz wychodzi na zdrowotny spacerek, a ja już czekałem pod drzwiami, żebyśmy nie tracili ani sekundy. Po usłyszeniu dobrze mi znanego dźwięku srebrnego dzwoneczka, który moja ukochana przyszyła do szlafmycy męża, spokojnie wchodziłem do mieszkania drzwiami i przeżywałem niepowtarzalne chwile w objęciach żony aptekarza. Nie mogłem przecież pozwolić, żeby taka młoda, troskliwa i piękna kobieta zostawała w nocy samotna. Przed powrotem aptekarza delikatnie ostrzegał mnie powracający, srebrny dzwoneczek. Mijały tygodnie, miesiące, wreszcie minął rok. Rozstawało nam się coraz trudniej, całymi dniami myśleliśmy o sobie. Problem rozwiązał się sam. Po roku dziecię zakwiliło. Ale na szczęście nie na łonie Aptekarzowej, a w przytulnej mansardce pewnej uroczej wdówki, która mieszkała kilka dachów dalej. A kiedy rozkoszne to dzieciątko po kilku tygodniach gaworzyć zaczęło, dźwiękiem, jaki najczęściej można było usłyszeć z jego usteczek był: dri, dri, dri – dźwięk srebrnego dzwoneczka.” Zakończenie (Kamila Ondicová, Słowacja) Doświadczenia spotkań z odbiorcami tekstu literackiego na zajęciach języka polskiego jako obcego potwierdzają wielokrotnie powtarzaną za- 4 Autorka początek historii wzięła z oryginału i dlatego tu został on opuszczony. 63
Page 1 and 2:
PL ISSN 0446-7965 CZASOPISMO DLA NA
Page 3 and 4:
Nr 5/2008 • listopad/grudzień Ro
Page 5 and 6:
n r 5/2008 l i s t o p a d/g r u d
Page 7 and 8:
Page 9 and 10:
Page 11 and 12:
Page 13 and 14: n r 5/2008 l i s t o p a d/g r u d
Page 63: n r 5/2008 l i s t o p a d/g r u d
Page 115 and 116:
Page 117 and 118:
Page 119 and 120:
Page 121 and 122:
Page 123 and 124:
Page 125 and 126:
Page 127 and 128:
Page 129 and 130:
Page 131 and 132:
Page 133 and 134:
Page 135 and 136:
Page 137 and 138:
Page 139 and 140:
Page 141 and 142:
Page 143 and 144:
Page 145 and 146:
Page 147 and 148:
Page 149 and 150:
Page 151 and 152:
Page 153 and 154:
Page 155 and 156:
Page 157 and 158:
Page 159 and 160:
Page 161 and 162:
Page 163 and 164:
Page 165 and 166:
Page 167 and 168:
Page 169 and 170:
Page 171 and 172:
Page 173 and 174:
Page 175 and 176:
Page 177 and 178:
Page 179 and 180:
Page 181 and 182:
Page 183 and 184:
Page 185 and 186:
Page 187 and 188:
Page 189 and 190:
Page 191 and 192:
Page 193 and 194:
Page 195 and 196:
Page 197 and 198:
Page 199 and 200:
Page 201 and 202:
Page 203 and 204:
Page 205 and 206:
Page 207:
skie, według których chcielibyśm
show all

JÄzyki Obce w Szkole - Biblioteka Cyfrowa OÅrodka Rozwoju Edukacji

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?

JÄzyki Obce w Szkole - Biblioteka Cyfrowa OÅrodka Rozwoju Edukacji