JÄzyki Obce w Szkole - Biblioteka Cyfrowa OÅrodka Rozwoju Edukacji

More documents

Recommendations

Info

Języki Obce W Szkole n r 5/2008 l i s t o p a d/g r u d z i e ń je, że niewystarczające jest jedynie powtarzanie słów, i zaznacza, że kluczową sprawą w nauce słownictwa jest przetwarzanie słów na różne sposoby, co pociąga za sobą pracę nad zagłębianiem się w ich znaczenie. To spostrzeżenie jest zgodne z wyżej wspomnianą hipotezą głębokości przetworzenia (the depth (levels) of processsing hypothesis), według której im więcej będziemy manipulować informacją i myśleć o niej, tym lepiej ją zapamiętamy. Warto dodać, że droga do poznania nowych jednostek leksykalnych to nie same sukcesy, lecz także kroki w tył. Powinniśmy mieć na względzie to, że zapominanie jest czymś naturalnym dla każdej dziedziny nauki. Częściowe poznanie słowa jest tylko stanem początkowym, w którym występuje zarówno zapamiętywanie, jak i zapominanie. Paradoksalnie zapominaniu ulegają także słowa dość dobrze znane. Dzieje się tak wówczas, gdy słowa z języka obcego nie są przez długi czas używane lub gdy zaprzestaje się dalszej nauki języka. Zjawisko to nazywamy ścieraniem (attrition) (Schmitt 2000). Niemniej jednak należy nadmienić, że badania nad tym zjawiskiem przyniosły różne wyniki, głównie z powodu użycia niejednakowych metod pomiaru znajomości słownictwa. Pomimo tych różnic wyciągnięto wniosek, że znajomość słownictwa jest bardziej podatna na ścieranie niż inne poziomy znajomości języka, np. fonologia i gramatyka. Wydaje się także, że stopień ścieralności nie zależy od poziomu biegłości w języku, tzn. uczniowie, którzy wiedzą więcej, utracą proporcjonalnie tyle samo wiedzy co uczniowie wiedzący mniej. N. Schmitt (2000) podaje, że ze ścieraniem spotykamy się najczęściej w dwóch pierwszych latach nauki, potem ten rodzaj zapominania się stabilizuje. Należy zachęcić uczniów do częstego samodzielnego powtarzania słownictwa we własnym zakresie i do sprawdzania swojej wiedzy. Mogą w tym celu użyć zasady wydłużania częstotliwości powtarzania nowo nauczonych słów. Jeśli są w stanie z powodzeniem zapamiętać nowe słowa, powinni wydłużyć czas do kolejnego powtórzenia, w przeciwnym razie, powinni go skrócić. Bibliografia Ellis N. C. (1996), Sequencing in SLA, w: „Studies in Second Language Acquisition” 18, s. 91-126. Gairns R., Redman S. (1986), Working with Words, Cambridge: CUP. Morgan J., Rinvolucri M. (1986), Vocabulary, Oxford: OUP. Nation P. (2001), Learning Vocabulary in Another Language, Cambridge: CUP. Schmitt N. (2000), Vocabulary in Language Teaching, Cambridge: CUP. Thornbury S. (2002), How to Teach Vocabulary, Harlow: Longman. (maj 2008) Sebastian Dusza 1 Kraków Metoda Christy Röber nauczania prawidłowej pisowni niemieckich rzeczowników Po wprowadzeniu do okienka pewnej wiodącej wyszukiwarki internetowej haseł „rzeczownik pisownia niemiecki” otrzymujemy tysiące zgłoszeń, wśród których znajdziemy takie sformułowania: „Cechą charakterystyczną rzeczowników w języku niemieckim jest to, że są one zawsze pisane wielką literą” 2 , „Rzeczownik jest częścią mowy oznaczającą osobę, przedmiot lub stan. Odmienia się przez rodzaje, liczby i przypadki. Najważniejszą zasadą dotyczącą rzeczowników w języku niemieckim jest pisownia: 1 Autor jest adiunktem w Instytucie Neofilologii Akademii Pedagogicznej im. KEN w Krakowie. 2 http://www.niemiecki.ang.pl/gramatyka/rodzaj_rzeczownika. 48
n r 5/2008 l i s t o p a d/g r u d z i e ń Języki Obce W Szkole wszystkie rzeczowniki piszemy Wielką Literą” 3 lub „Wszystkie rzeczowniki pisane są zawsze dużą literą i zazwyczaj poprzedzone rodzajnikiem określonym (der, die, das) lub nieokreślonym (ein, eine, ein), które odmieniają się przez liczby, rodzaje i 4 przypadki. Sam rzeczownik przyjmuje w odmianie końcówki tylko w niektórych przypadkach” 4 , jak i „Podstawowa zasada związana z rzeczownikiem w języku niemieckim dotyczy jego pisowni. Otóż, rzeczowniki w języku niemieckim piszemy ZAWSZE DUŻĄ LITERĄ” 5 bądź „Rzeczownik to część mowy, która oznacza osobę, przedmiot lub pojęcie. Odmienia się przez rodzaje, liczby i przypadki. Rzeczowniki w języku niemieckim należy pisać wielką literą!” 6 czy „Rzeczowniki piszemy zawsze dużą literą. Jest to część mowy, która posiada rodzaj, liczbę i przypadek” 7 . Częścią wspólną wszystkich powyższych stwierdzeń jest zwracanie uwagi na fakt rozpoczynania się rzeczowników dużą literą niezależnie od położenia w zdaniu oraz na posiadanie rodzajników, jak i na związaną z tymi rodzajnikami możliwość posiadania czterech form fleksyjnych w liczbie pojedynczej i mnogiej. Rzeczownik odróżnia od innych części mowy możliwość identyfikowania osób, przedmiotów, stanów i pojęć. Tę unikatową właściwość uzyskają inne części mowy po procesie nominalizacji, kiedy staną się przykładowo rzeczownikami odczasownikowymi lub odprzymiotnikowymi, pisanymi w języku niemieckim dużą literą. Rozważaniom o sposobach nauczania dzieci niemieckich od pierwszych dni szkoły odróżniania i pisowni w zdaniu rzeczowników i rzeczowników pochodzących od innych części mowy jest poświęcony ten przyczynek. O metodologii metody Christy Röber Christa Röber, profesor niemieckiej Akademii Pedagogicznej z Freiburga Bryzgowijskiego, jest prekursorką i zwolenniczką rewolucyjnego prądu w dydaktyce języka niemieckiego jako ojczystego, poddającego w wątpliwość utarte w świecie naukowym stwierdzenie, że „ortografia w mniejszym czy większym stopniu udanie odzwierciedla język mówiony” (Röber 1999:9). Propozycja C. Röber dotycząca pisowni rzeczowników, ciesząca się dydaktycznym sukcesem w Niemczech, zasługuje na bliższe przedstawienie także polskim nauczycielom germanistom próbującym swych pierwszych kroków w nauczaniu dzieci w klasach I-III. Na pytanie „Z jakiego powodu w języku niemieckim rzeczowniki pisze się początkową dużą literą” trzeba odpowiedzieć nie z perspektywy piszącego, ale czytelnika odbiorcy. To właśnie troska o czytelnika i o percepcję czytanych treści powoduje inicjowanie zdania dużą literą i wyróżnianie rzeczowników w zdaniu, powiada Christa Röber. Skutkiem orientacji na czytelnika jest także dydaktyczna zmiana jakości pojmowania składników budulcowych tekstu – nie mówimy więcej o istnieniu wyizolowanych jednostek, lecz traktujemy je holistycznie przez pryzmat nadrzędnych związków między częściami mowy powstających w szeregu słów. Christa Röber jest zdania, że powyższa zmiana perspektywy umożliwia odkrycie przez czytelnika ukrytych dotąd systemów organizacji zdania, które, łącząc się ściśle z pojęciem „części mowy”, znacznie przyspieszają proces nauki ortografii języka niemieckiego jako ojczystego i optymalizują go w dydaktyce języka niemieckiego jako drugiego (Röber 1999:10). Pytanie o sens wyróżniania rzeczowników w tekście trzeba zatem postawić na tle kontrpytania: „Jakie części mowy piszemy małą literą?”. Niemieccy drugoklasiści wiedzą doskonale, że rzeczowniki pisze się dużą literą, bo można przed nimi postawić rodzajnik, a pozostałe części mowy są pisane małą literą. Fakt, że czasowniki oraz przymiotniki były pisane przez nich dużą literą, wskazuje na niedostateczną aktywację i wykorzystanie znanych reguł bądź na niepewność i niewiarę w moc poznanych reguł wykorzystywanych podczas czytania kontrolnego. Stawianie 3 http://niemiecki.nauka.pl/index.php/id=index/dept=53/cath=225/news=575/view=1. 4 http://www.linguaporta.de/pl/wissenswert_de.htm. 5 http://adamstepien.bloog.pl/id,2053371,index.html?ticaid=65b7a. 6 http://e-deutsch.pl/rzeczownik-das-substantiv-r33.htm. 7 http://jezyki.memento.pl/jezyk_niemiecki-kat-2.html. 49
Page 1 and 2: PL ISSN 0446-7965 CZASOPISMO DLA NA
Page 3 and 4: Nr 5/2008 • listopad/grudzień Ro
Page 5 and 6: n r 5/2008 l i s t o p a d/g r u d
Page 49: n r 5/2008 l i s t o p a d/g r u d
Page 101 and 102:
n r 5/2008 l i s t o p a d/g r u d
Page 103 and 104:
Page 105 and 106:
Page 107 and 108:
Page 109 and 110:
Page 111 and 112:
Page 113 and 114:
Page 115 and 116:
Page 117 and 118:
Page 119 and 120:
Page 121 and 122:
Page 123 and 124:
Page 125 and 126:
Page 127 and 128:
Page 129 and 130:
Page 131 and 132:
Page 133 and 134:
Page 135 and 136:
Page 137 and 138:
Page 139 and 140:
Page 141 and 142:
Page 143 and 144:
Page 145 and 146:
Page 147 and 148:
Page 149 and 150:
Page 151 and 152:
Page 153 and 154:
Page 155 and 156:
Page 157 and 158:
Page 159 and 160:
Page 161 and 162:
Page 163 and 164:
Page 165 and 166:
Page 167 and 168:
Page 169 and 170:
Page 171 and 172:
Page 173 and 174:
Page 175 and 176:
Page 177 and 178:
Page 179 and 180:
Page 181 and 182:
Page 183 and 184:
Page 185 and 186:
Page 187 and 188:
Page 189 and 190:
Page 191 and 192:
Page 193 and 194:
Page 195 and 196:
Page 197 and 198:
Page 199 and 200:
Page 201 and 202:
Page 203 and 204:
Page 205 and 206:
Page 207:
skie, według których chcielibyśm
show all

JÄzyki Obce w Szkole - Biblioteka Cyfrowa OÅrodka Rozwoju Edukacji

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?

JÄzyki Obce w Szkole - Biblioteka Cyfrowa OÅrodka Rozwoju Edukacji