Andrzej Klonder BROWARNICTWO W PRUSACH KRÓLEWSKICH ...

24
Aneks 1
Głównie były to prace murarskie i ciesielskie 25 . Jedynie w roku gospodarczym
1630/l631 klienci słodowni zaopatrzyli ją w drewno i z tego
powodu zostali zwolnieni od opłat za przygotowanie słodu 26 . Druga połowa
XVII w. przyniosła pewne zmiany w organizacji produkcji słodu.
W latach pięćdziesiątych księgi kamlarii miejskiej w ogóle nie odnotowały
wpływów ze słodowni. W latach sześćdziesiątych pojawiły się one ponownie.
Przychody były jednak minimalne. Na przykład w 1668 r. pobrano
opłatę zaledwie od 22 sztuk 27 . Nieco później, w 1677 г., w rachunkach
staromiejskiego cechu browarników pojawiają się wydatki na budowę
słodowni. W ostatnim dwudziestoleciu XVII w. produkowała ona około
400 sztuk słodu, przynosząc bractwu spory dochód 28 . Równocześnie z
rachunków miejskiej kamlarii z ostatniego 25-lecia XVII w. wynika, że
wszystkie miejskie słodownie zostały przekazane w dzierżawę cechu.
Jak widać, na skutek trudności gospodarczych w drugiej połowie XVII w.
miasto zrezygnowało z prowadzenia słodowni, a tamtejsi browarnicy ko-
25
WAP Gd. Miasto Elbląg. Innenkammerampt, lata 1596, 1626/1627,
1630/1631, 1656/1657, 1660/1661.
26 WAP Gd. Miasto Elbląg. Innenkammerampt, lata wymienione w tekście.
O wielkości produkcji słodowni oraz ich roli w finansach miasta
patrz rozdział V, VI.
27 WAP Gd. Miasto Elbląg. Innenkammerampt, rok 1668.
28
WAP Gd. 397/255, s. 6-9. WAP Gd. Innenkammerampt 369, l/l448,
s. 1-7; 369, 1/1453, s. 49; 369, l/l461, s. 5-16.