Aldona JAWŁOWSKA więcej niż teatr

Pierwsza scena to świat realny. Obskurna poczekalnia dworcowa,w której zabłąkani pasażerowie-prorocy wygłaszają swojekwestie. Rozmowa, w której nikt nikogo nie słucha, a jednakmonologi jakby wzajemnie się uzupełniają. „Nie ma Boga,nie ma! Nadieżda Krupskaja: Boga niet! Władimir Ilicz Lenin— Boga niet! Marks, Engels, Feuerbach — Boga nie ma.Jest — Tomasz z Akwinu, św. Augustyn — Bóg jest...!" 59„Jeśli człowiek jest rodzajem całkowicie materialnej rośliny,nie może być traktowany inaczej niż jako przedmiot, i to przedmiotdoświadczenia... Rozum to samotność i chłód, rozpaczi zazdrość wobec istoty zdolnej zjednoczyć wszystkie skłóconeelementy. To bóstwo może być wielbione tylko przez swoich poddanychżyjących w kłamstwie." Po podestach miota się pijanadziewczyna: „istnieje granica rozpaczy, za którą się już tylkowyje o zadośćuczynienie, za którą się zabija. Każdej nocy rozmyślamo zamordowaniu paru facetów stamtąd. Co to za cholernaziemia, na której młode kobiety trawią noce na podrzynaniugardeł!" „Muza" teatralnym gestem podrzyna sobie gardłoszminką. Po przeciwległym podeście biega podróżny, co chwilęuchylając wieko swojej cennej walizki. W środku — obraz prawdziwejsielanki. Domek z ogródkiem, wspaniałe, wymarzone,dostatnie życie. Kolorowa, papierowa szopka.„Niebo jest puste — recytuje jeden z aktorów — ziemia wydanapotędze bez zasad. Ci, co wybrali zabójstwo, i ci, co wybraliujarzmienie, będą po kolei pojawiać się na scenie w imiębuntu, który odwrócił się od prawdy! [...] Wielki buntownikuciekł z więzienia Boga i jego pierwszą troską będzie zbudowaniewięzienia historii. Nienawidzieć, nienawidzieć — i z tegouczynić zasadę życia, walki!"Podróżni — poszukiwacze prawdy wstępują na ołtarz. Z głośnikówwzmocnione, dominujące nad całością sceny RequiemMozarta — scena symboliczna wniebowstąpienia-ofiarowania,przesycona gorzką ironią. Oto świat zbudowany wedle zasaduznanych przez rozum. Oto spełnienie marzeń. Z chmur wyłaniasię monstrualnie wzdęty brzuch Nemezis, która rodzi potoki59Wszystkie cytaty w tekście według scenariusza.103