Aldona JAWŁOWSKA więcej niż teatr

„Aktorzy" są coraz bardziej „tymczasowi" (rekrutują się z różnychwarstw społecznych i środowisk kulturalnych). Ich funkcjąjest ujawnienie „stawki" — przedmiotu konfliktu, pokazaniespołeczeństwu, że istotny problem istnieje w danej przestrzenispołecznej. Ich funkcja jest coraz bardziej symboliczna, możnapowiedzieć więcej, profetyczna. Są oni czymś w rodzajunowych mediów. Walczą o zmianę znaczenia i orientacji społecznegodziałania. Próbują zmienić życie ludzi wierząc, że możnaje zmienić już dzisiaj, w walce o podstawowe zmiany społeczne. 6J. L. Cohen wymienia następujące cechy nowych ruchów społecznych,różniące je od ruchów okresu lat sześćdziesiątych,a także wcześniejszych:— Odrzucenie utopii doskonałego świata, społeczności wolnejod wszelkiej dominacji i nierówności, na rzecz rozszerzeniaterenów autonomii społecznej.— Rezygnacja z uniwersalistycznych zasad i wartości na rzeczpluralizmu i autonomii kulturowej.— Odrzucenie wartości absolutnych na rzecz relatywizmupozwalającego dostrzegać także wartości „cudze".— Akceptacja demokratycznego państwa i ekonomii opartejna prawach wolnego rynku. 7Wielu badaczy nowych ruchów społecznych, do których zaliczasię ruchy pacyfistyczne, ekologiczne, feministyczne, ruchyspołeczności lokalnych i ruchy artystyczne i paraartystycznestwierdza, że ich „aktorzy" interpretują swe działania przedewszystkim jako próbę odnowienia demokratycznej kultury, przywróceniaetycznych wymiarów działania społecznego w sferzepolitycznej.Młody teatr w pewnych okresach swego istnienia był ruchemrozsadzającym ramy instytucji, wewnątrz której działał, uwikłanymw podstawowy konflikt, w którym „stawkę" stanowiłkształt polskiej kultury. Organizacyjne i ekonomiczne powiąza-6A. Melucci, The Symbolic Challenge of Contemporary Moxements. s. 796-797.w: „Social Research", t. 52, nr 4, Winter 1984.7J. L. Cohen, Stralegy of Identity. New Theorelical Paradigms and ContemporarySocial Movements, s. 671—672, w: „Social Research", t. 52, nr 4, Winter1984.131