Aldona JAWŁOWSKA więcej niż teatr

pisem po obu stronach: „Kto jest za? Kto jest przeciw? Niewidzę, dziękuję."Następnie część gimnastyczna: Po wyborach w Afganistanie —zwrot w lewo — grupa wykonuje zwrot. Po wyborach w Tajlandii— zwrot w prawo. Grupa wykonuje sprawnie w prawozwrot. U sąsiadów krok naprzód. Grupa kroczy. U przyjaciółwielki krok naprzód. Grupa z widocznym wysiłkiem wykonujewielki skok. Integracja — wszyscy zlepiają się w bezkształtnąkupę, dezintegracja, rząd upadł, reakcja podnosi głowę itp.W podobnej konwencji „jadą pociągi przyjaźni", odbywasię rytuał powitalny z okazji przyjazdu „ważnej osobistości" —kwiaty, dzieci, całusy, orkiestra.Jest i „na biurokrację". Zapowiedź: „Wydajniej" — aktorzypodzieleni na dwie grupy: robotnicy i urzędnicy. Urzędnikstoi za każdym robotnikiem i wykonuje ruchy przeciwstawnew stosunku do „pracującego" robotnika. Po jakimś czasieurzędnik wręcza jakiemuś robotnikowi wymówienie. Resztazaczyna pracować coraz szybciej. Sytuacja powtarza się aż domomentu, gdy na placu boju zostanie jeden tylko robotnik,miotający się w konwulsyjnie szybkich ruchach naśladującychheblowanie, oraz wszyscy urzędnicy.Rośnie stopa — stłoczeni w grupkę aktorzy coś osłaniają.Z dobiegających co chwilę radosnych okrzyków orientujemysię, że jest to stół operacyjny, na którym właśnie kończysię udana operacja zwiększania stopy. Po chwili oczekiwania —nareszcie koniec. Uradowany pacjent rzuca się na lekarzyw przypływie wdzięczności, by im serdecznie podziękować,lecz okazuje się, że zamiast stopy, ma monstrualną, olbrzymią,rybią płetwę.Zakończenie spektaklu jest następujące: Strajk drukarzy.Chodzący w kółko aktorzy nagle pozbawieni gazet zachowująsię jak ślepcy. Są zupełnie zdezorientowani. Po chwili ktośkrzyczy: Jaki strajk?! W Polsce strajk?! Nie ma strajku!Wpada gazeciarz z „Życiem Warszawy", które aktorzy rozdająpubliczności. Gazeta zwycięża. Jest niezniszczalna.89