Aldona JAWŁOWSKA więcej niż teatr

kultury studenckiej. Jej celem miała być realizacja wszechstronnegotwórczego rozwoju ludzkiej osobowości, organizowaniemożliwości twórczego życia oraz szeroko rozumianego uczestnictwaw kulturze. A więc rozbudowywanie różnych możliwościnie tylko zaspokojenia, lecz i animowania, budzenia potrzebkulturalnych w środowisku młodej inteligencji w Polsce.Uczestnictwo w kulturze było tu rozumiane także jako świadomekształtowanie wzorów współżycia między ludźmi, opartychna poczuciu więzi osobowej wynikającej z akceptacji wspólnychwartości. Cele te potraktowane były bardzo poważnie,znacznie poważniej niż w wielu innych instytucjach kulturalnychfunkcjonujących w naszym systemie społecznym. I rzeczywiścierealizowane, przynajmniej w takim stopniu, że instytucjaprzez długi czas jej istnienia była akceptowana, uważana za „swoją",a jej działalność cieszyła się społecznym prestiżem. Jej znaczeniedla rozwoju kultury polskiej, dla kształtowania się świadomościartystycznej i politycznej młodej generacji, dla budzenia zainteresowańintelektualnych i estetycznych młodych ludzi, którzyczęsto przed okresem studiów nie mieli okazji zetknięcia się z nowymiideami i prądami kulturalnymi, było ogromne. Jednakże,podobnie jak wiele innych instytucji w Polsce tak i instytucja kulturystudenckiej uległa dewiacji. Te zaburzenia prawidłowego jejdziałania związane były z zachwianiem się całego systemu instytucjiwobec kultury studenckiej nadrzędnych, od których była onazależna (myślę tu o upadku prestiżu społecznego wielu instytucjipolitycznych w końcu lat siedemdziesiątych). Jednakżenie tylko. Wiele procesów patologicznych rozpoczęło się znaczniewcześniej i wynikało z wewnętrznego rozwoju różnych mechanizmówjej działania, które doprowadziły do tego, że niebyła ona zdolna przystosować się do nowej sytuacji i nowychwobec niej oczekiwań, powstających w wyniku szybkich zmianrzeczywistości społecznej. (Taki „los" spotyka wiele instytucji.Nie jest więc wynikiem szczególnej nieudolności działaczy studenckich,że nie sprostali oczekiwaniom społecznym.)Nasilenie konfliktów teatru-ruchu z mecenasem-instytucjąprzypadało właśnie na okresy owego zachwiania funkcjonalnościinstytucji. Młody teatr w istocie dopominał się nie o swoje „pry-198