Aldona JAWŁOWSKA więcej niż teatr

skupionych wokół młodego teatru (praca nad spektaklem, sprawyorganizacyjne, życie towarzyskie, wakacje, święta, wspólnewyjazdy na festiwale i inne imprezy itp.).W tym momencie czytelnikowi może nasunąć się pytanie,co właściwie 'nowego i specyficznego zawiera w sobie fakt, iżpewna grupa ludzi żyje w kręgu kultury zintegrowanej wokółokreślonych wartości, wytwarzając odpowiadające im normyi wzory zachowania. Takich grup w obrębie społeczeństwaglobalnego można wyliczyć wiele, a wytworzone przez nie —różne od dominujących — formy życia i ekspresji określa sięzwykle nazwą podkultury. Jakkolwiek zdaję sobie sprawę z nieprecyzyjnościokreślenia „całość kulturowa", sądzę, że jestono w stosunku do rzeczywistości tworzonej przez młody teatrbardziej właściwe niż termin „podkultura". Z terminem tym kojarzysię zwykle grupy dewiacyjne lub społeczności obejmującejakieś mniejszości kulturowe (etniczne czy religijne) żyjącew obrębie, ale jednocześnie jakby obok kultury uznawanej zawłasną przez większość społeczeństwa.Młody teatr, podobnie jak podkultury, żył inaczej, chociażdzielił pewien obszar wspólny z kulturą oficjalną (zarówno,jeśli idzie o normy etyczne, jak i akceptowane wartości). Jednakżeto, co w nim odrębne, było sprzeciwem wobec dewiacjidominującej kultury oficjalnej, po to, by przywrócić jej utraconysens, a nie po to, by żyć obok, tworząc nowy społecznymargines. Owa „kulturowa całość" była miejscem tworzeniawartości uniwersalnych, wspólnych, wyrażających — w okresachszczytowego rozwoju teatru-ruchu — nastroje ogólnospołeczne.Celem działania teatru, zarówno poprzez spektakl, jak i inneformy ekspresji była ich jak najszersza popularyzacja. Jednocześniete „inne" treści kultury, wartości, obrazy świata, diagnozyspołeczne nie powstawały w izolacji, w ograniczonym kręgumałej społeczności, którą tworzyło środowisko młodego teatru.Czerpał on inspiracje z literatury, sztuki, historii, a przedewszystkim z życia, które przebiegało właśnie w świecie wobectej „całości" zewnętrznym, z doświadczeń i rozczarowań w kontakciez powszechnie przyjętymi — przynajmniej deklaratywnie— interpretacjami otaczającej rzeczywistości. „Całość kul-205