Aldona JAWŁOWSKA więcej niż teatr

przekazu i różnych pseudosocjologicznych badaniach nie potrzebujejuż scenicznego zaprzeczenia. Wywołuje żywiołową reakcjęmłodej widowni.„Cała polityczna problematyka Spadania mieści się pozatekstem — twierdzi Puzyna —jest w nas, w widzach. Wystarczysystem znaków wywoławczych, by ją rozjątrzyć, poruszyć,wydobyć." " Spektakl kończy się songiem do tekstu Różewicza(o „cudach w naszej budzie"). Ktoś spuszcza powietrzez pontonu. Przekłuty został nadęty balon wielkich słów i frazesów.Aktorzy wychodzą zabierając ze sobą szturmówki i czerwonechusty.Człowiek współczesnyspada we wszystkich kierunkachrównocześniew dół, w górę, na bokina kształt róży wiatrów. 12Spadanie odkrywa — powie Nyczek — „fałszywe karty słówi gestów kiedyś zapisanych, demaskuje puste deklaracje artystówi pisarzy, bojowników oglądających śmierć z reporterskiej kabiny".13Spadanie, jakkolwiek uznane przez krytykę i publicznośćza spektakl roku, nie było wydarzeniem jedynym. W tymczasie pojawiły się inne równie ważne zapowiedzi ożywieniastudenckiego teatru. Interesującym i odpowiadającym nastrojomtego okresu był spektakl Teatru Ósmego Dnia Wprowadzeniedo... Ramę tego spektaklu stanowi sytuacja przygotowywaniarocznicowej akademii. Tematem zaś głównym jest pokazaniekostnienia żywych niegdyś rewolucyjnych idei. 14 Udanymprzedstawieniem okazała się przygotowana przez Teatr 77z Łodzi składanka Rosjo, żono moja, oparta na wierszach, dziennikachi listach Aleksandra Błoka. Zamiarem twórców spektaklubyło pokazanie sytuacji jednostki wplątanej w wir wielkich11K. Puzyna, Przejaśnienie, s. 46.12T. Różewicz, Spadanie, s. 98.13T. Nyczek, W czasie spadania, w: Pełnym głosem, Kraków 1980, s. 139.14Wprowadzenie do.... Reżyseria Lech Raczak. Premiera Poznań, 1970.(.2