Aldona JAWŁOWSKA więcej niż teatr

ędąc jednocześnie wspólną przemianą, obejmującą także innych,bliskich ludzi." 'Podobne poglądy występowały już wcześniej, charakteryzujeje wypowiedź jednego z bohaterów kontestacji G. D. Harrisa:„Wspólnota jest realizacją polityczności we własnym życiu,wzrost tego rodzaju polityczności generuje cały szereg procesówspołecznych, które się z istnieniem wspólnoty wiążą. Gdyspołeczność zostaje zorganizowana, procesy te zostają uruchomione,a rozwój społeczności staje się alternatywą dla państwa."2Społeczności alternatywne powstające w latach siedemdziesiątychmieściły się w pewnych ramach światopoglądowych,dostatecznie wyraźnie zakreślonych, by ich uczestnicy moglisię wzajemnie rozpoznać. 3„Ramy" te tworzy zespół następującychprzekonań:— Świadomość przynależności do wspólnoty ponadnarodowejustanowionej przez sam fakt bycia mieszkańcem Ziemi.Stąd bezwzględny pacyfizm i raczej małe zainteresowanieproblematyką narodowościową.— Poczucie jedności ze światem przyrody, zmieniające podstawowerelacje między ludźmi i naturą. Zamiast opanowywania,ujarzmiania przyrody uznanego za triumf człowieka nad materią,podejmuje się próbę podporządkowania się jej rytmom.— Rewaloryzacja poznania pozaracjonalnego, co nie oznacza,iż rozum jako narzędzie został całkowicie odrzucony. Jednakintuicję i doświadczenie pozazmysłowe uznano za narzędziarównorzędne. Skłonności do kontemplacji i mistycyzmu są w społecznościachalternatywnych wyraźnie obecne.— Zakwestionowanie posiadania jako wartości, pojęte sze-1Alternative England and Wales. London 1975. s. 367.2G. D. Harris, Goliath. New York 1970, s. 151.5Przytoczyć można obfitą już literaturę dotyczącą tej problematyki, wymienięwięc jedynie kilka najbardziej reprezentatywnych nazwisk: Roszak,Fromm, Reich, Goodman, Melvill, Hain. Zob. też Alternatives in Prints:Catalogue of Social Change Publications. Ostatnio o problemach tych pisałaJ. Brach-Czaina, w książce Etos nowej sztuki. Warszawa 1984.21