Aldona JAWŁOWSKA więcej niż teatr

oraz przywiezionych przez zespoły spektakli (już we Wrocławiu,w dniach 2—8 października). Trzeba przyznać, że mimo zmienionejformuły prezentacje wrocławskie nie przyniosły niczego nowegow stosunku do ostatnich festiwali. Tę ostatnią — na razie —próbę ratowania idei międzynarodowych spotkań tak zwanejsztuki otwartej należy uznać za niezbyt udaną.O rozmiarach i randze artystycznej festiwali „teatru otwartego"oraz możliwościach organizacyjnych instytucji kultury studenckiejniech poinformują czytelnika następujące fakty:— W każdym festiwalu brało udział przeciętnie kilkanaście,od 19 na pierwszym, do 35 na ostatnim, zespołów z Europy Zachodnieji Środkowej, z ZSRR i USA, z Ameryki Południowej,Japonii, Nowej Zelandii, Iranu, Wenezueli. Koszty pobytu wrazz „kieszonkowym" dla zaproszonych zespołów pokrywali organizatorzy.— W festiwalach uczestniczyło wiele wybitnych teatrów, jakna przykład: „Teatro a Commona" z Lizbony, „Odin Theater"z Danii, „Tenja Sajiki" z Tokio, słynny zespół Schechnera z NowegoJorku „Performance Group", wspomniany już tu „Breadand Puppet", „Communa Baires" z Buenos Aires i wiele innych.— Obsługiwała imprezę przeciętnie ponad setka dziennikarzyz różnych krajów, a liczba akredytowanych przy Festiwalu obserwatorów(krytyków teatralnych, zainteresowanych ruchem artystów)wynosiła w 1975 roku 460 osób.— Liczba widzów, sięgająca 18 000 na pierwszym festiwalu,wzrosła do 42 000 na ostatnim, średni zaś budżet każdego festiwaluwynosił około miliona złotych. 16Trzeba tu jeszcze dodać, że przyjętą formą prezentacji zaproszonychzespołów publiczności z innych miast stały się krótkie,pofestiwalowe tournees. podczas których obejrzało spektakleokoło 150 000 widzów w 24 miastach Polski.Wielką imprezą cykliczną zorganizowaną po raz pierwszy" Według: „V Międzynarodowy Festiwal Teatru Otwartego, Wrocław19—26 X 1975", SZSP, AOT „Kalambur", s. 32 (dane nie obejmują spotkaniaw Oleśnicy, którego koszty były przypuszczalnie znacznie większe od poprzednichfestiwali).186