Aldona JAWŁOWSKA więcej niż teatr

w nurcie „kultury alternatywnej", pragnę pokazać, że młodyteatr stanowi zjawisko nie dające się w pełni z tym rodzajemmyślenia i działania utożsamić, choć wpływy poszukiwań alternatywnych,inspiracje wielu reprezentujących je artystów sąw twórczości młodego teatru wyraźne. Kultura alternatywnastanowi tu jakby najbliższy punkt odniesienia, pole, z któregosię czerpie, ale zarazem poza nie się wykracza.Rozdział II — „Świat przedstawiony" — jest próbą pokazaniatwórców młodego teatru przez ich dzieło. Rozdział tenzawiera rekonstrukcję wybranych spektakli ujawniającą za pomocąstruktury „świata przedstawionego" świat rzeczywisty,tak, jak pojawia się on w doświadczeniu młodych ludzi będącychautorami i realizatorami analizowanych spektakli. Prezentację,której celem jest także unaocznienie czytelnikowi,czym jest „młody teatr", kończę interpretacją przedstawionegoświata, starając się wydobyć najważniejsze elementy jego konstrukcji,powracające wątki tematyczne, cele -pozaartystyczneinspirujące młodych twórców.Rozdział III — „Teatr-ruch" — zawiera analizę młodegoteatru jako społecznego, a nie tylko artystycznego zjawiska.Staram się tu zarysować ogólne ramy teoretyczne badań nadruchami społecznymi, które zmierzają do ustalenia wspólnychcech ich powstawania i rozwoju. Na tym tle. pozwalającymuchwycić swoistości teatru-ruchu, pokazana tu została jegohistoria rozgrywająca się w latach 1970—1980. Historia taświadczy o pełnej zbieżności treści wyrażonych w sztuce z ideowymizałożeniami ruchu teatralnego.Rozdział IV — „Teatr-instytucja" — przedstawia różnesposoby socjologicznego ujęcia problematyki instytucji. Natym tle chcę pokazać zaplecze ekonomiczne i organizacyjneteatru, całość, w której ramach żył i działał — kulturę studencką.W obrębie tej całości ukształtowały się nowe koncepcje estetyczne,powstawały dzieła z różnych dziedzin: literatury, sztuki,muzyki, znaczące dla polskiej kultury. Wewnątrz niej realizowałysię kodeksy etyczne i style życia inne niż przyjęte przezwiększość społeczeństwa. Wytworzyła ona także własne formyobiegu i uczestnictwa w kulturze, dysponując zarówno możli-17