Aldona JAWŁOWSKA więcej niż teatr

Obok tekstów obnażających śmieszność świata absurduwystępują teksty pozbawione wszelkiej kabaretowej aluzyjności,jednoznaczne, gorzkie, wyrażające nie tylko zawiedzionenadzieje wobec ludzi odpowiedzialnych za kształt życia społecznegoi politycznego kraju, lecz przede wszystkim oceniającebardzo surowo własny wkład w to, „w czym żyć nam przyszło":Ze szturmówką, lecz bez celu i bez krztyny wyobraźni,poprzez dziwne nasze czasy,dokąd to obywatelu, dokąd? dokąd?czemuś smutny ty efekcie wybujałej populacji,kto ci kazał, byś z rozsądku, zamiast zostać przy rozumie,czepiał się stechłego wątku, odgórnie spapranych racji?[...]Programowo wiwatując, zmarnowałeś cały zapałczego chcesz od świata swego,który nic ci nie zawinił ani popsułoprócz tego, że przy całym jego hucznym, radosnym idealizmieżeś się w nim aż tak ześwinił!...Autorzy Salonu mają pełną świadomość swej pokoleniowejodrębności, którą wyznacza nie tylko fakt życia w czasachważnych i tragicznych wydarzeń, lecz także wynikające z tegofaktu zobowiązania:Pokolenie Kolumbów, zetempowców, tubylców,bardzo modne i trafne terminy,lecz, jak nazwać nas młodszych,w ciągu trzech lat dorosłych,od tej wiosny przedwczesnej do zimy...Jaki termin wykuwać naprędcedla tych łebków, co wrażeń nie syte,pokolenie „czapki studenckiej"czy „zimowych nausznic z tłumikiem..."35Tekst i muzyka Jacek Kleyff.36 Tekst Marcin Wolski, muzyka H. Alter.78