Aldona JAWŁOWSKA więcej niż teatr

w zęby... i raz dwa, raz dwa!..." Przez dłuższy czas wioślarzewiosłują nie posuwając się jednak naprzód. Coraz bardziej zmęczeni,coraz wolniej. Nagle dziewczyna zaczyna śpiewać wesoło:„Nasza lista przebojów, grudzień czy też maj, naszą listęprzebojów swej dziewczynie daj!" Powraca motyw wiodący, piosenkaotwierająca spektakl. Wszyscy wybiegają na środek sali,śpiewają chórem, naśladując wygibasy gwiazdorów estradowych.Za chwilę „Szkoła". Uczniowie siedzą na podłodze, Pani usiłujezapanować nad rozbrykaną klasą. Uczniowie zaczynają recytowaćwyuczone lekcje — złote myśli z repertuaru popularnychszlagierów: „A kiedy przyjdzie pora iść, któż wtedy weźmiemnie za kiść?!" lub: „Bo w życiu to jest jak w samochodzie,niebezpiecznie jest zostać na lodzie." Złote myśli sypią się dalej:„Trzeba naprawdę tylko chcieć, żeby pod ręką uśmiech mieć."Dzieci poczynają sobie coraz śmielej: „Niech żyją młode żądze,dopóki są pieniądze!" Na koniec Pani zachęca do podsumowaniatej lekcji. Po długich targach jeden z aktorów streszczaprzyswojoną wiedzę: „Zgadzam się, zgadzam na ten świat,świat codziennych naszych marzeń... I nic mnie więcej nieobchodzi, bom turystą się urodził!" Następnie sekwencja ilustrującadalsze elementy wpajanej młodzieży przez kulturęmasową „ideologii". Podsumowują ją piosenki:Nie próbuj głową bić o murNie szukaj nigdy w niebie dziur,nie warto się przejmować!...I zaproszenie do snu:Więc śpij kochanie, więc śpij,przeczekaj wszystko, co złe,przeczekaj we śnie,więc śpij...Potem rewia mody. „Bawełniany świat." Aktorzy naśladującsztuczne ruchy modelek zachwalają ciuchy. Euforię wywołanąprzymierzaniem koszulek i kiecek przerywa nieoczekiwaniejeden z „chłopców" recytując wiersz Ryszarda Krynickiego:no