Aldona JAWŁOWSKA więcej niż teatr

w atmosferze emocjonalego napięcia wyraźnie wspólnej wszystkimautorom. Zespół przekonań dotyczących rzeczywistościzastanej i postulowanej (pamiętajmy, że jest to „rzeczywistość"najbliższa — instytucje kultury, formy twórczości, teatr, środowiskatwórcze) kształtował się w toku nieustannej interakcjizarówno między ludźmi wewnątrz zespołów, jak i pomiędzy poszczególnymizespołami. Pojawił się tu jeszcze jeden ważny warunekrozwoju ruchu społecznego, jakim jest możliwość swobodnejwymiany myśli i wzajemnego potwierdzania reakcji, oceni poglądów. Młodzi twórcy mieli okazję do licznych spotkań,jakich dostarczała wielka ilość „imprez kulturalnych" organizowanychw ramach kultury studenckiej. Przeglądy teatralne,festiwale, seminaria, spotkania klubowe, obozy letnie (którenieco później przybrały formę tak zwanych warsztatów) stwarzaływarunki bezpośrednich kontaktów, nie tylko w zamkniętymgronie zespołów teatralnych, lecz także z twórcami innychdyscyplin sztuki oraz z przyjaciółmi studenckiego teatru.Formę wymiany pośredniej zapewniały wydawnictwa ZSPprodukujące liczne materiały do użytku wewnętrznego. Wprowadzeniado spektakli, biuletyny festiwalowe, powielane maszynopisy,stanowiące wprowadzenia do dyskusji, lub po prostu „listydo przyjaciół", prasa studencka, almanachy, reklamowe informatory— to przykłady rodzajów publikacji, w jakichprzedstawiciele teatru-ruchu mogli w tym okresie swobodnieprezentować swe koncepcje i krytykować „oficjalną" kulturę.Wraz z procesem uzgadniania poglądów, w wyniku któregopowstawała wspólna świadomość artystyczna i etyczna, kształtowałsię etos teatru-ruchu, a więc pewien świadomie wybrany stylżycia, obejmujący również wzory zachowań będących jakbyzewnętrznymi manifestacjami przynależności do ruchu.Najistotniejsze cechy tego stylu to:— Integracja wszelkich działań wokół centrum samorealizacji,jakim był teatr, usuwająca charakterystyczne dla wieluludzi pracy rozbicie życia na dwie nie przystające do siebiesfery: sferę przymusu, rutyny, uciążliwego obowiązku i sferęczasu wolnego, w której dopiero można próbować „być sobą".— Nastawienia „antykonsumpcyjne", szczególnie wyraźne149