Aldona JAWŁOWSKA więcej niż teatr

kłego lakieru. [...] Nie wiadomo dokładnie, ile czasu jest jeszczeprzed nami. Dziesięć lat, cztery, może mniej? Wiadomo, żetego czasu jest mało. Czy zatem teatr, sztuka mają jeszcze jakiśsens? Tak, gdyż choć nie są w stanie zatrzymać procesu, pozwalająuczestniczyć w nim w sposób świadomy. [...] Ale tylko podwarunkiem, że się nie zafałszuje prawdy, że wypowie się ją całą,że sztuka nie posłuży do terapii, do skonstruowania jeszczejednego «lekarstwa», środka uśmierzającego [...], w dzisiejszymświecie wszystko jest dozwolone. Moralność, zakazy (i konsekwencjeich przekroczenia, które mogłyby nas dotknąć) sąresztkami starego świata, który umarł. Tyle tylko, że ich alternatywąnie jest żaden inny porządek, ale chaos i nicość..." 3Odpowiedzią na ten „manifest" katastroficzny jest sprzeciwwobec podporządkowania jednostki groźnym dziejowymkoniecznościom, jednak odczucie zagrożenia i tu również zostajepotwierdzone: „Nie ma tu alternatywy. Nie ma jej w obliczuzagrożenia zagładą. A zagrożenie rzeczywiście istnieje. Możenawet spełni się Apokalipsa — ale wierzmy, że po niej nastanieNowe Jeruzalem. Pomagajmy w jego budowaniu. Nie czekającna cudy. Mamy przecież wolną wolę...Lawina bieg od tego zmienia.Po jakich toczy się kamieniach."*Spektakl Odzyskać przepłakane lata Teatru „Jedynka"z Gdańska (jeden z ostatnich, prezentowanych na tym przeglądzie)stał się kulminacyjnym momentem Konfrontacji. 5Najlepiejtrafiał w nastrój, był bardzo osobistą, bardzo emocjonalnąodpowiedzią na owe pytania i przeczucia, które „wisiaływ powietrzu".Zaczyna się sceną, którą można by nazwać „Św. Mikołaj3G. Zlatkes, Teatr Apokalipsy, Informator Konfrontacji Młodego Teatru.SZSP, Lublin, kwiecień 1980.4G. Kostrzewa-Zorbas, Tratalala. Będzie koniec świata, tamże.5Studencki Teatr „Jedynka". Klub „Wysepka" Uniwersytetu Gdańskiego.Scenariusz i reżyseria Krzysztof Babicki. scenografia Andrzej Basiński, muzykaLech Bielawski, Mariusz Buchną. Józef Rychlicki. Premiera Gdańsk, marzec 1980.54