Aldona JAWŁOWSKA więcej niż teatr

nie z instytucjami kulturowej dominacji, a jednocześnie dążeniedo przekraczania programowanych przez nie zadań i wyznaczonychterenów było jedną z charakterystycznych cech tego ruchu.W ciągłej konfrontacji ze swym „mecenasem" rozwijał sięon jakby falami, oscylując między wtapianiem się w instytucję,utożsamianiem się z nią a wyraźną wobec niej opozycją, czasemnawet ostrym konfliktem.Teatr-ruch powstał w roku 1970 i pomimo załamania w połowiedekady przetrwał dziesięciolecie, osiągając swój szczytowymoment rozwoju na przełomie lat 1979—1980. Przez cały tenokres był ważnym ośrodkiem krystalizacji świadomości ideoweji artystycznej młodego teatru, wehikułem tradycji tego środowiska,pozwalającym mu zachować poczucie wspólnoty i ciągłośćposzukiwań. Teatr-ruch działał w sferze kultury wierząc, żejedynie przez jej odnowienie możliwe są pożądane zmiany w innychdziedzinach życia społecznego. Mieścił się więc w kategoriiruchów społecznych w znaczeniu przyjętym przez Touraine'a.Jakkolwiek samorealizacja jest jednym z istotnych celów życiowychinicjatorów i uczestników ruchu teatralnego, rzadkopojawia się ona w jego programach jako cel sam w sobie.Ruch ten skierowany był raczej ku szerszym celom, traktującwłasny rozwój jako warunek i nieodłączny element działańzmierzających ku zmianie podstawowych, dominujących wzorów.WARUNKI TWORZENIA SIĘ RUCHÓW KULTUROWYCHPrzyjmuję za Touraine'em, że ruchy społeczne są formą ujawnianiasię głębokich konfliktów społecznych, powstającychdziś przede wszystkim w sferze kultury. Jakie bywają przyczynybezpośrednie ujawnienia się tych konfliktów, innymi słowy,jak powstaje ruch społeczny? Odpowiedzi na to pytanie, formułowanena podstawie badania poszczególnych przypadków, nietworzą spójnej teorii pozwalającej przewidzieć pojawienie sięruchu w określonym miejscu i czasie. Stąd też wydarzenia w życiuspołecznym często zaskakują badaczy. Warto jednak mimo to132