Aldona JAWŁOWSKA więcej niż teatr

arier językowych, niekonwencjonalnych środków ekspresji,a nie przyczyn organizacyjnych.) Według „Kronik" zamieszczanychw „Almanachach" 10 , notujących jedynie wydarzenianajważniejsze, w ramach instytucji kultury studenckiej odbywałosię rocznie kilkadziesiąt takich „wydarzeń". Były to imprezyartystyczne, seminaria, dyskusje, spotkania warsztatowe.Większość z nich miała charakter cykliczny i przebiegała wedługwyraźnie określonych i utrwalonych wzorów, których przestrzeganiestawało się obowiązującym obyczajem. Inicjowane noweformy działań, początkowo skromne i odpowiadające jakimśnowym rodzącym się potrzebom, miały wyraźną tendencję —charakteryzującą wszystkie działania zinstytucjonalizowane —do emancypacji. Cykliczne sympozja czy festiwale „rosły" z każdymrokiem coraz bardziej i „obrastały" w rytuały. Proces rutynizacjidotknął również niektóre festiwale teatralne. Trzeba jednakprzyznać, że w ramach instytucji kultury studenckiej ówproces kostnienia był zauważany częściej niż poza nią, a zużyteformy w końcu odrzucane.Szczegółowa analiza wielokierunkowych działań instytucjikultury studenckiej nie jest moim zadaniem. Przedstawieniewybranych kierunków i form tych działań — jak sądzę, najważniejszych— ma na celu pokazanie otoczenia młodego teatrujako pewnej całości, z którą był integralnie związany, a zarazemwobec której musiał się ciągle określać, by zachować własnątożsamość.TREŚCI I FORMY OBIEGUNajbardziej chyba kulturotwórczą imprezą stały się wrocławskiemiędzynarodowe festiwale teatralne. Miały one formułę przeglądu,a nie konkursu, a ich celem w początkowym okresie byłaprezentacja dorobku teatru studenckiego na świecie. Nazwa10„Almanach ruchu kulturalnego i artystycznego SZSP" ukazywał się cotrzy-lata. Szersze informacje o „Almanachach" w dalszej części rozdziału.182