Aldona JAWŁOWSKA więcej niż teatr

w 1966 roku i trwającą do dziś (po paru latach przerwy odbyła sięw 1984 roku) jest Festiwal Artystyczny Młodzieży Akademickiejw Świnoujściu — FAMA. Festiwal rozpoczął się skromnie, jakokonkursowy przegląd kabaretów studenckich ubiegających sięo nagrodę noszącą nazwę „Trójząb Neptuna". Impreza wzbudziładuże zainteresowanie szczecińskiej i „wczasowej" publicznościi - zgodnie z regułą - w następnym roku znacznie się rozrosła.Uczestniczyły w niej już najlepsze zespoły kabaretowe, znani krytycyteatralni i dziennikarze.Program FAMY został wzbogacony o konkurs studenckichpiosenkarzy, który stał się początkiem kariery gwiazd radia . TV:Teresy Tutinas, Urszuli Sipińskiej, Zdzisławy Sosnickiej, KazimierzaGrześkowiaka. Tam również odnosił pierwsze sukcesyJan Pietrzak zdobywając główną nagrodę za wspólnyz Jonaszem Koftą program „Fatamrugana". W latach następnychFAMA przekształciła się w gigantyczny, trwający zwykletrzy tygodnie zlot młodych artystów reprezentujących wszystkiedziedziny sztuki. Jakie były założenia programowe tego festiwalu?Założenie najważniejsze stanowiła interdyscyplinarnośćoraz łączenie w jednym środowisku przestrzennym i jednym mniejwięcej czasie różnorodnych form aktywności kulturalnej. NaFAMIE odbywały się równocześnie prace warsztatowe, eksperymentytwórcze, inspirowane spotkaniem ludzi mówiących odmiennymijęzykami sztuki, wielkie widowiska masowe, tradycyjne„imprezy kulturalne", jak na przykład koncerty muzyki poważnej,seminaria, dyskusje, prezentacje twórczości poetyckiej.Najważniejsze jednak było to, że panowała tam atmosferawesołego święta. Celem FAMY była także po prostu zabawa i rozrywka,w którą próbowano wciągnąć każdego, kto znalazł się w jejzasięgu. Formuła programowa FAMY i warunk., jakie stwarzałanadmorska miejscowość wczasowa, sprzyjały tworzeniu się specyficznychform prezentacji, jakimi były widowiska plenerowe czyhappeningi wykorzystujące wszystkie naturalne urok. tego miejsca.Ten wielki festyn stał się czynnikiem ożywienia kulturalnegoszczecińskiego środowiska, czymś w rodzaju szkoły uczestnictwa,wyrabiającego wrażliwość estetyczną widzów, którzy najczęściej,szczególnie w okresie urlopowym, zdani byli wyłącznie, jak powie187