Aldona JAWŁOWSKA więcej niż teatr

w spójną konstrukcję. Przeciwstawiając rzeczywistości postrzeganejjako chaos ład zaspokajający potrzebę rozumienia otaczającegoświata — teatr ten stał się ośrodkiem artykulacjiważnych nie tylko dla środowiska młodzieży problemów.Wyjałowienie kultury, rozpad ożywiającego, nadającego senscentrum, są dziś powszechnie odczuwane. Dewaluacja idei,zawieszenie w próżni norm moralnych i ich bezsilność wobecusankcjonowanego zła, zanik wiarygodności słowa, pogłębiającysię rozdźwięk między rzeczywistością a jej przedstawieniami,rosnące poczucie izolacji i zagubienia wartości duchowych totematy nieustannie poruszane zarówno w refleksji nad kulturąwspółczesną, jak i w twórczości artystycznej. Problemy tew wypowiedziach młodego teatru zostają odniesione do rzeczywistościpolskiej i — w pewnym przynajmniej stopniu — naużytek młodych twórców rozwiązane. To właśnie stanowi0 znaczeniu opisywanego przeze mnie zjawiska. Wobec narastającegopoczucia kryzysu każda próba twórczego przeciwstawieniasię tej sytuacji budzi nadzieję możliwości świadomegokształtowania swego życia — przynajmniej jakiejś grupy ludzi.1 nigdy nie wiadomo, kiedy ta nadzieja może stać się udziałemszerszych społeczności.Zawarte tu oceny, zarówno niepokojących procesów zachodzącychw kulturze współczesnej, jak i prób budowania różnych„wysp kulturowych" wewnątrz groźnego żywiołu, nie sąobiektywne. Moje sympatie kierują się wyraźnie ku ideałowikultury, którą charakteryzuje nierozdzielność życia i twórczości,spójny obraz otaczającego -świata, jedność myśleniai działania. Kultury, w jakiej mogłaby ukształtować się osobowośćw pełni zintegrowana, posiadająca silne poczucie własnejtożsamości, nie rozdarta sprzecznymi interpretacjami rzeczywistości,wartościami i rolami.„Jej przyrodzone cechy to harmonijność, równowaga, samozaspokojenie.Jest ona wyrazem bogato zróżnicowanej, a zarazemw jakiś sposób spójnej i jednolitej postawy wobec życia,postawy, która nadaje sens każdemu składnikowi cywilizacji,przyporządkowując go pozostałym jej elementom. Modeloworzecz biorąc, nic w tej kulturze nie jest pozbawione duchowego6