Aldona JAWŁOWSKA więcej niż teatr

w dążeniu do możliwie pełnej zgodności między tym, co się czyniw sztuce, a tym, do czego dąży się w życiu."Aby być tym właśnie, ruch szukał przede wszystkim formułyteatru pozwalającej wypełnić misję odnowienia kultury, którąteatr-ruch czuł się obarczony. „Przed teatrem studenckim stoidziś zadanie określenia swego pokolenia, jego miejsca w życiu,osądzenia jego aspiracji, stwierdzenie możliwości. Istniejetakże konieczność określenia się wobec ojców, [...] właśniemy powinniśmy ocenić krytycznie ich działalność i spróbowaćwyboru, przeprowadzić selekcję norm i metod postępowania,by uniknąć już popełnionych błędów." 18Taka koncepcjateatru — przytoczone fragmenty manifestu-wypowiedziTeatru Ósmego Dnia z 1970 roku były wyrazem kształtowaniasię wspólnej świadomości ruchu teatralnego — zakładała poszukiwaniewartości etycznych, na których można by oprzeć ocenęsiebie i otaczającego świata.Budowanie wspólnej platformy etycznej to drugi ważnyelement integrujący zespoły wewnątrz teatru-ruchu. „Pracęnaszą łączymy z trudem poznania siebie, z uświadomieniemładu etycznego żądanego od otaczającej nas rzeczywistości.[...] Akcję teatru musi wyprzedzić zamach na własne zobojętnieniei oportunizm, musi nastąpić zderzenie idei i sposobu jejrealizacji, bytu i powinności, faktów i postulatów, dokonującesię wpierw w świadomości aktora. [...] Ów akt, polegający napodjęciu moralnej konfrontacji treści własnego poznania, abyporuszyć sumienia innych, leży u podstaw społecznego działaniateatru" — pisze Bogusław Litwiniec, jeden z twórców i animatorówruchu teatralnego. 19Podstawową wartością etyczną jest prawda, ściśle mówiąc,autentyczność rozumiana jako zgodność ekspresji z własnymi17 Tamże, s. 26 (tekst oparty na artykule Macieja Szybista ze ..Studenta" 1972.nr 20; cytaty z Paru przypuszczeń na lemat poezji współczesnej Stanisława Barańczaka).18Teatr Ósmego Dnia, ZSP, Centralny Klub „Od Nowa". Poznań 1970, wypowiedźprogramowa." B. Litwiniec. Procesy twórcze w Studenckim Teatrze ,,Kalambur", tekstz 1970 r., w zbiorze: Teatr miody — teatr otwarty, s. 55. 57.146