Aldona JAWŁOWSKA więcej niż teatr

— mówią twórcy spektaklu — słowami Miłosza.Ta wizja współczesnego świata, mająca wymiar uniwersalny,zostaje sprowadzona do konkretnego „tu" i „teraz", do rzeczywistościspołecznej, w jakiej narodził się ten spektakl. Otoświat, w którym żyjemy. Za chwilę może runąć. Co robimy w obliczuzagłady? Czy rzeczywiście nie można jej powstrzymać? Tepytania kieruje „Provisorium" zarówno do rządzących tym światem,jak i do nas wszystkich, dając na nie swoją odpowiedź.Spektakl odbywa się w małej sali wyłożonej materacamii siennikami, poza tym zupełnie pustej. Zrezygnowano z wszelkichrekwizytów. Poszczególne sceny to jakby rozmowy międzyczwórką aktorów (trzech chłopców i dziewczyna) będące konfrontacjąpoglądów i postaw, które nieustannie się zmieniają,jak w życiu, zależnie od sytuacji i charakteru współrozmówców.Pierwszy głos to zarazem przesłanie spektaklu: „Słowo NIErzucone w twarz złu posiada mistyczną siłę idącą z głębi wieków.Niewolnik zawsze mówi «tak»." Głos drugi to cytat z DeklaracjiPraw Człowieka i Obywatela, której treść stanowi tłotoczącej się przez cały spektakl rozmowy. „Wszystkie istotyludzkie rodzą się wolne i równe w swej godności i prawach."I natychmiast zaprzeczenie: wulgarny dialog między chłopcamia dziewczyną, z cyklu „samo życie". Potem ktoś rzuca hasłoabsurdalne: „Zbudujemy sobie łoże!" Ktoś inny podchwytuje:„Nasze wielkie, wspaniałe łoże!" I już wszyscy śpiewają namelodię znanej piosenki:Łoże, nasze łoże,Będziem ciebie wiernie strzecMamy rozkaz cię utrzymaćAlbo na dnie twoim lec...Oto fragmenty następujące po tym dialogu między kobietąa mężczyzną: „Prawda ma niewielu przyjaciół. Ci nielicznito samobójcy. [...] Na dnie przepaści są podwórkowe kotyi szkło butelek, a nie prawda..."„Wygo*dnie", „Miękko", „Bezpiecznie", „Folkor"... „W zie-54Wszystkie cytaty według tekstu scenariusza.96