Aldona JAWŁOWSKA więcej niż teatr

ku perspektyw, ograniczenia udziału w kształtowaniu zarównoprzyszłości własnej, jak i przyszłości kraju, było dość powszechne.Jednocześnie polityka kulturalna i będąca jej integralnączęścią wzmożona czujność cenzury spowodowały zablokowanieswobodnej ekspresji młodych twórców. Konflikt narastał, stawałsię coraz wyraźniejszy, presja rzeczywistości, szczególniew tych środowiskach, stawała się coraz bardziej nieznośna.Znaczenie istotne miał również fakt, iż w okresie rozwojuruchów kontestacyjnych na Zachodzie ukształtowała się świadomośćnie tylko wspólnoty interesów młodego pokolenia, alei jego kulturowej odrębności. Potężna fala ruchów młodzieżyogarnęła cały świat. Wydarzenia marcowe w Polsce niewielemiały wspólnego z atmosferą tamtych ruchów. Stały się jednakpoczątkiem obudzenia aktywności politycznej młodzieży i ważnymdla dalszych losów kultury polskiej i kultury studenckiejpokoleniowym doświadczeniem. W pierwszym momencie wywołałoono poczucie zniechęcenia i niewiary w możliwośćzmian, reakcję wycofania się w sferę prywatności, lecz zarazemstało się początkiem budowania pokoleniowej wspólnoty.Reakcja pozytywna — potrzeba interpretacji niedawnych wydarzeń,diagnozy sytuacji społecznej w Polsce, określenia własnejza nią odpowiedzialności i wyboru postawy wobec rozpoznanegoświata — przyszła niedługo, w parę lat później.Przykład ruchów kontestacyjnych, które mimo represji rozwijałysię i trwały przez kilka lat, oddziałał bardzo silnie. Zadecydujący moment w rozwoju świadomości młodego teatruw Polsce uważany jest II Międzynarodowy Festiwal FestiwaliTeatrów Studenckich we Wrocławiu w roku 1969. Przyjechałytam zespoły reprezentujące różne nurty ruchu młodzieży, zespektaklami „gorącymi", walczącymi, opowiadające się wyraźniepo stronie reprezentowanych przez ten ruch wartości. Zespoły,które „stawiały pod znakiem zapytania uczciwość i szczerośćzasad, którymi rządzi się współczesny świat" 14 .14Z tekstu Andre Benedetto, spektakl Czerwona strefa. II MFFTS Wrocław18—26 X 1969.140