Aldona JAWŁOWSKA więcej niż teatr

kanister z benzyną. Wybiega z sali. Po chwili za oknem buchapłomień. W małej salce robi się coraz bardziej duszno, dochodziswąd spalenizny. A jednocześnie coś radosnego, wyzwalającegojest w tym ogniu. Nie jest to symbol zniszczenia, końca,lecz raczej zapowiedź odrodzenia, początku czegoś nowego.Wskazuje na to także komentarz reżysera i współtwórcy spektaklu:„Jedno jest pewne. Nam wszystkim taki spektakl byłpotrzebny. Nam, zespołowi ludzi, których zespoliła w tymteatrze przyjaźń, wspólne idee, konieczność obrony życia.Sztuka zawsze musi być po stronie życia, bo nawet samopaleniejest głosem za życiem, a protestem przeciwko wegetacji,która jest śmiercią, i to śmiercią mniej honorową niższubienica." 7SpadanieGrudzień 1970. Łódzkie Spotkania Teatralne. „Mokre, szarepowietrze Łodzi jest ciągle jesienne. [...] Po Piotrkowskiej krążytłum młodych ludzi z całej Polski. Taki sam jak co roku. Nie, innytym razem. Spoważniały. I bardzo spokojny, zbyt spokojny, byukryć napięcie. Mówimy mało, niechętnie, zniżając głos. Trudnoprzewidzieć, co stanie się za godzinę." 8Spektakle prezentowanena tych Spotkaniach różnią się od zeszłorocznych. Są bliskienastrojom społecznym, pełne niepokoju, napięcia. Wyrażająpowszechne odczucia. Tak dłużej być nie może. Znów, jak w październiku— mówi Puzyna — wybuchnął protest gorzki i gorący.Wydarzeniem, spektaklem roku stało się Spadanie krakowskiegoTeatru STU 9 , ukazujące kompletną dewaluację obiego-7Z listu Krzysztofa Babickiego do Leszka Niedattowskiego. Informator KMT.nr 4, s. 68K. Puzyna, Przejaśnienie, „Almanach ruchu- kulturalnego i artystycznegoSZSP 1969—1972". Warszawa 1973.9Scenariusz na motywach poematu T. Różewicza. Wykorzystano teksty:Baudelaire'a. Brylla. Ginsberga. Gorkiego, Lenina, Moczulskiego, Sartre'a. innewiersze Różewicza, teksty wypowiedzi prasowych, przemówień itp. Opracowaniescenariusza E. Chudziński, K. Jasiński. K. Miklaszewski. Inscenizacja i reżyseriaKrzysztof Jasiński, muzyka Krzysztof Szwajgier. Premiera Rotterdam,wrzesień 1970.58